Live Review: O Mίλτος Πασχαλίδης στην Τεχνόπολη

Γράφει η Δέσποινα Κ. (despinakontogianni)
122 άρθρα στο MusicHeaven

Ο Πασχαλίδης τα τελευταία χρόνια, μου έδωσε την εντύπωση πως "βαλτώνει" στα lives. Το λέω, γιατί παρακολουθώντας τον τα τελευταία πέντε με έξι χρόνια, παρατηρώ πως πάνω κάτω το πρόγραμμά του είναι πανομοιότυπο σε όλες τις εμφανίσεις του. Κάποιες σταθερές μουσικές επιλογές και κάποιες σχεδόν κλισέ διασκευές. Αυτό, όμως, που είδα εγώ και δεν ξέρω πόσοι ακόμα στις 28 Αυγούστου, μου κίνησε λίγο παραπάνω το ενδιαφέρον. 

Καταρχήν, είχε μια εξαιρετική μπάντα μαζί του, διευθυνόμενη από το δεξιοτέχνη των πνευστών, Θύμιο Παπαδόπουλο. Η Μιρέλα Πάχου, συνοδοιπόρισσα με το ακκορντεόν και το πιάνο της, ο Δημήτρης Σινογιάννης στην ηλεκτρική κιθάρα, ο Δημήτρης Μουτάφης στο μπάσο κι ο Ηλίας Δουμάνης στα κρουστά. Όλοι τους ήταν άψογοι, γι' αυτό θεώρησα σωστό να τους αναφέρω. 

Το κοινό, ας μην πούμε ψέματα, δεν ήταν αυτό που περίμενε κανείς να δει, αλλά το αναποθέτω στις συχνότατες εμφανίσεις του τη σεζόν που μας πέρασε. Παρ' όλα αυτά ήταν θερμότατο, μέχρι και πεντοζάλι χόρεψαν κάποιοι. 

Ενδιάμεσα στα γνωστά δικά του έντεχνα κομμάτια, παρεμβάλονταν και συμμετοχές από φίλους παρευρισκόμενους. Σε πρώτη φάση βγήκε η Μιρέλα να μας πει το "Σαν τραγουδάκι", αλλά και την πρώτη της στιχουργική απόπειρα στο "Μαξιλάρι". Συμπαθέστατα και τα δύο ως τραγουδάκια, αλλά αυτό που ακούσαμε σε πρώτη ακρόαση, ήταν το "ΜΙ ΡΕ ΛΑ", που ερμήνευσε παρέα με το Σπύρο Γραμμένο. Δική του δημιουργία, που θα μπει στο νέο δίσκο της Πάχου. Χαριτωμένο κι αυτό, εύηχο κι ευχάριστο, μιλάει για τη σχέση δύο μουσικών με διαφορετική κουλτούρα. Πολύ χιούμορ κι αστεία σε αυτό το δίδυμο κι έτσι ανέβηκε λίγο ακόμη το κέφι! 

Στην πορεία, είδαμε τον Αργύρη Λούλατζη με προσωπική του δουλειά, αλλά ακούσαμε και τη συνεργασία του με τον Πασχαλίδη, ο "Αμέθυστος". Αξιόλογη δουλειά, νέου τραγουδοποιού, ίσως να ήθελα προσωπικά λίγο περισσότερο δικό του χρόνο πάνω στη σκηνή ή να άκουγα κάτι παραπάνω ζωντανά από τον υπόλοιπο δίσκο του. 

Έκπληξη της βραδιάς (όχι και τόσο μιας και το έγραφε στην αφίσα, αλλά ήταν ευχάριστη αλλαγή) ο λυράρης Ζαχαρίας Σπυριδάκης, που πήγε τον κόσμο πίσω, στην εποχή των Χαΐνηδων. Ο Πασχαλίδης θυμήθηκε από πού ξεκίνησε και το κλίμα ήταν αρκετά συναισθηματικά φορτισμένο. Αποκορύφωμα, η ερμηνεία του "Ακροβάτη". Δυνατή. 

Ως συνήθως, στο κοινό βρισκόταν ο πολύ καλός του φίλος, Χρήστος Θηβαίος. Κι εκεί ζήσαμε για άλλη μια φορά το "ανεβαίνω να πω ένα δύο..πέντε..έξι..δέκα κομμάτια". Δένουν τόσο πολύ σκηνικά και σαν πρόγραμμα, που δε νομίζω να δυσαρεστήθηκε κανείς ακούγοντας το "Ημερολόγιο", "Πόσο πολύ σ' αγάπησα" κι ένα σωρό άλλες επιλογές σε ποτ πουρί, το οποίο φαινόταν αυθόρμητο κι όχι προσχεδιασμένο μιας κι η συναυλία κράτησε και σαράντα λεπτά παραπάνω από το επιτρεπτό. 

Μάλιστα έγινε και μια σημαντική ανακοίνωση: Από Οκτώβρη στο "Σταυρό του Νότου", Χρ. Θηβαίος και Μ. Πασχαλίδης παρέα. 

Ανάμεσα σε όλα αυτά τραγούδησαν όμορφα κλασσικά ροκ κομμάτια ο Δ. Σινογιάννης, αλλά κι ο Δ. Μουτάφης. Κατ' εμέ, σωστότερη επιλογή διασκευής το "Αερικό" από την Πάχου, και τα "Για να σε συναντήσω", "Νεοέλληνας" και "Πριν το τέλος" από τον Πασχαλίδη. 

Κι ενώ έχουν ανοίξει τα φώτα κι ο κόσμος φεύγει, πάμε άλλον ένα γύρο με ποτ πουρί. Κι αφού τελειώνει κι αυτός, ξανανοίγουν τα φώτα, ξαναφεύγει ο κόσμος κλπ, βγαίνει ο Πασχαλίδης και λέει ακαπέλα τις "Κακές συνήθειες". 

Μάλλον το κέφι ήταν που έκανε τόσο ενδιαφέρουσα αυτή τη συναυλία, σημαντικός παράγων. 

*Ευχαριστούμε τη Ριάννα Μπάλα για την παραχώρηση των φωτογραφιών.

**Για περισσότερες φωτογραφίες εδώ.