Τι είναι η ...Πλαστελίνη;

Γράφει η Δέσποινα Κ. (despinakontogianni)
122 άρθρα στο MusicHeaven

Η Ξένια κι ο Περικλής, ο Περικλής κι η Ξένια, μας παρουσιάζουν το νέο τους δίσκο "Πλαστελίνη". Δεν είναι μπάντα (μιας και οι μουσικοί που τους ακολουθούν εναλλάσσονται ανάλογα με τις ανάγκες του εκάστοτε project), αλλά μια μουσική κολλεκτίβα, γεμάτη νέες ιδέες. Γι'αυτό και "πλαστελίνη". Πλάθονται συνεχώς, κάνοντας τα παλαιά νέα κι όλα αυτά μέσα από το μουσικό παιχνίδι. Χωρίς συγκεκριμένο είδος, μα με εντελώς προσωπικό ύφος. Εμείς τους γνωρίσαμε πρώτη φορά στο 5o Live του MusicHeaven και τώρα, δύο σχεδόν χρόνια μετά, μας συστήνονται με την πρώτη τους ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά.

Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να ακουστούν αρκετά κλισέ, μιας και σε τέτοιου είδους άρθρα συνηθίζονται τα καλά λόγια. Δε θα τα έλεγα, αν δεν είχα δει από μόνη μου τη σκληρή δουλειά που απαιτεί μια νέα παραγωγή και το πόση δυσκολία έχει μια εντυπωσιακή ενορχήστρωση. Και πραγματικά, δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από μία σύγχρονη παραγωγή μεγάλων Jazz projects του εξωτερικού. Αλλά ας δούμε τί έχουν να πουν κι οι ίδιοι για όλο αυτό:

Από το όνομα που επιλέξατε και μόνο, φαντάζομαι πως αλλιώς θα ακούσει κάποιος τα τραγούδια σας στο δίσκο και θα μείνει έκπληκτος με το πώς θα του τα παρουσιάσετε στο live.

Πολύ πιθανόν να συμβεί κάτι τέτοιο. Προσαρμοζόμαστε στην κάθε περίπτωση, γιατί πάντα υπάρχει κι ένα concept από πίσω. Για παράδειγμα, στην παρουσίαση του δίσκου στον Ιανό βρεθήκαμε επί σκηνής οχτώ μουσικοί, ενώ όταν θα πάμε σε κάποιον ραδιοφωνικό σταθμό να παίξουμε live ή σε μια πιο μικρή μουσική σκηνή για να παρουσιάσουμε τη δουλειά μας, δε γίνεται να είναι μαζί όλη η ορχήστρα και μπορεί να παίξουμε και τελείως ακουστικά με ένα πιάνο και φωνή πιο απλά . Αυτή όμως, η πλούσια ενορχήστρωση, που ακούει κανείς στο δίσκο ή σε κάποιο μεγάλο χώρο (πνευστά, βιμπράφωνο, κρουστά), παραπέμπει σε Jazz big band.

Έχετε άγχος για το "πάντρεμα" όλων αυτών των ειδών και ρευμάτων, που είναι στο πρόγραμμά σας;

Και ναι και όχι. Το άγχος μας είναι πως απευθυνόμαστε σ' ένα κοινό, που έχει συνηθίσει στις ταμπέλες και τις κατηγορίες. Αυτό εξυπηρετούσε παλαιότερα τα δισκοπωλεία, για να βάζουν τα CDs στα σωστά ράφια. Τώρα που υπάρχουν όλες αυτές οι μουσικές πλατφόρμες και μπορεί κάποιος να μπει, να ψαχτεί και να ανακαλύψει νέα πράγματα, δεν υπάρχει λόγος να μπαίνει μια αυστηρά συγκεκριμένη ετικέτα. Εμείς, μπορεί να είμαστε Pop με Jazz ενορχήστρωση κι ο στίχος να παραπέμπει σε έντεχνα ακούσματα, για παράδειγμα. Αν ήμαστε χώρος, δε θα ήμαστε ένα bar για να πιει κάποιος απλά το whiskey του, ούτε μία μπυραρία που θα πιεις μόνο μπύρες. Θα ήμαστε ένας πολιτιστικός πολυχώρος, που θα μπορούσε κάποιος να δει μια έκθεση ζωγραφικής, καθώς θα πίνει το ποτό του, ακούγοντας μουσική. Όλα αυτά ο κόσμος θα τα δει στο μέλλον, θα ξεδιπλωθεί κι άλλη πλευρά μας. Μπορεί λίγο πιο παραδοσιακά, λίγο πιο Funky, λίγο πιο Rock,να είστε σίγουροι πως δεν θα σταματήσουμε να σας εκπλήσσουμε στο μέλλον!

Σχετικά, με το εκδοτικό κομμάτι, δυσκολευτήκατε καθόλου;

Φυσικά και δυσκολευτήκαμε, διότι εξαρχής δεν είχαμε γνωριμίες με δισκογραφικές εταιρίες ή ανθρώπους του "χώρου", που θα μπορούσαν να μας καθοδηγήσουν. Επίσης, ήταν δύσκολο και το εγχείρημά μας, αυτό το "πάντρεμα" που είπαμε πριν της Funk και της Soul με ελληνικό στίχο. Χτυπήσαμε πολλές πόρτες εταιριών, που δεν ήθελαν να βγάλουν κάτι με ελληνικό στίχο. Ο δίσκος μας, υπάρχει ολόκληρος με αγγλικό στίχο ήδη, αλλά το στοίχημα για μας ήταν να κυκλοφορήσει με ελληνικό στίχο κι εμείς να συστηθούμε στον κόσμο ακριβώς έτσι. Αν τον κυκλοφορούσαμε με ξένο στίχο από την αρχή, θα ήταν δύσκολο αργότερα αυτό το υλικό να βγει και στα ελληνικά. Βρίσκοντας, λοιπόν, κλειστές πόρτες μπήκαμε στην επώδυνη, ψυχοφθόρα κι άπειρα κουραστική διαδικασία να στήσουμε μόνοι μας μια δισκογραφική εταιρία. Λέγοντας το αυτό, δε θέλουμε να πιστέψει κάποιος πως υπάρχει κανένα μεγάλο κεφάλαιο από πίσω ή επενδύσεις! Είναι όλο το γραφειοκρατικό κομμάτι (συμβόλαια, ΑΕΠΙ κλπ), για να μπορέσει να υπάρξει κάτι τέτοιο έμπρακτα και να λειτουργεί νόμιμα. Έτσι, βγήκε ο δίσκος από την "PEXE RECORDS". Υπάρχει ούτως ή άλλως αυτή η παιχνιδιάρικη διάθεση, αλλά κι είναι κι ένα λογοπαίγνιο. Ή μάλλον πολλά! Pe Xe (Περικλής-Ξένια), pexe re, pexe (παίξε) records! Το ακούει όπως θέλει ο καθένας.

Η παραγωγή, σα δημιουργία των κομματιών, σας βγήκε εύκολα, όμως;

Αυτό το κομμάτι ναι. Ο στίχος, η έμπνευση, η μελωδία, μας βγήκαν κι έδεσαν πολύ εύκολα! Στο θέμα της ηχογράφησης θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε το φίλο μας Νίκο Χριστόπουλο, που μας παραχώρησε το studio του. Αν δε γινόταν αυτό, μπορεί να μην είχε βγει ακόμη ο δίσκος, γιατί και τα κόστη θα ήταν αρκετά μεγαλύτερα.

Αυτή η νεοσύστατη (με την πρώτη σας δουλειά) εταιρία, θα εξυπηρετεί μόνο τη δικιά σας μπάντα;

Προβλέπεται στο μέλλον-και θα ήταν χαρά μας-να φιλοξενήσει κι άλλες μπάντες, με αξιόλογες προσπάθειες. Καλλιτέχνες που έχουν ιδιαίτερες προτάσεις και δεν είναι απορροφήσιμοι από άλλες εταιρίες, με άλλους στόχους και πολιτικές. Δεν είναι ακόμα τίποτα ανακοινώσιμο, αλλά έχουμε κάποιες προτάσεις από φίλους και γνωστούς, με το ενδεχόμενο στο μέλλον να κυκλοφορήσει από εμάς η δουλειά τους. Είναι νωρίς, γιατί κι εμείς πηγαίνουμε κάπως στα «τυφλά» . Τυφλά, μα πεισματικά!

Θα ήθελα να μιλήσουμε για το ρόλο που έχει ο manager στην όλη διαδικασία. Εσείς δεν είχατε κάποιον να σας συμβουλεύει και να σας βοηθάει κι όμως όλα πήρανε το δρόμου τους. Λόγω και των δύσκολων οικονομικών αυτή την εποχή, πιστεύετε πως μπορεί ένα σχήμα, ένας καλλιτέχνης, να κάνει καριέρα και χωρίς έναν manager;

Γενικά, η μέχρι τώρα εμπειρία μας μάς δείχνει πως μπορεί κάποιος ψάχνοντας να το χτίσει όλο αυτό χωρίς τη βοήθεια κάποιου, απλά με περισσότερο ιδρώτα και κόπο. Ψάχνοντας, όμως, βρίσκεις τη λύση! Δε μας έχει τύχει η συνεργασία μ' ένα τέτοιο άτομο ακόμα. Σίγουρα θα μας έλυνε πολλά θέματα, θα μας άφηνε να ασχοληθούμε αναπόσπαστα με το κομμάτι της καλλιτεχνικής δημιουργίας, χωρίς να ασχολούμαστε με γραφειοκρατία, promotion κλπ. Στο στάδιο που βρισκόμαστε εμείς, είμαστε υποχρεωμένοι να τα κάνουμε όλα! Από δελτία τύπου, δισκογραφική μέχρι τα γραφιστικά.

Γραφιστικά;

Ναι, εννοώντας τις αφίσες πιο πολύ. Όσο για τα γραφιστικά του δίσκου μας βοήθησε μια πολύ καλή μας φίλη, η Σίνα Μουταφίδου. Θεωρώ πως έχει κάνει εκπληκτική δουλειά! Όχι, μόνο στο εξώφυλλο, αλλά και θέτοντας σε εφαρμογή μια τρελή ιδέα που είχαμε για το digipack, να ανοίγει σα δώρο. Εικαστικά, δηλαδή, είναι κάτι αξιοπρόσεκτο και διαφορετικό. Θέλαμε ξεφύγουμε από τη νοοτροπία των cds, που μοιράζουνε με τις κυριακάτικες εφημερίδες μέσα σε χάρτινο φακελάκι. Εμείς προσπαθήσαμε να του ξαναδώσουμε την αίγλη που είχε ένα cd, όταν πηγαίναμε να το αγοράσουμε και το βάζαμε στις συλλογές μας κι είχαμε μια ιδιαίτερη σχέση μαζί του. Το ακούγαμε! Σκοπός μας είναι να κάνει τον ακροατή, να θέλει να το αποκτήσει και να το έχει στη συλλογή του.

Μπορεί το project αυτό να γίνει η μόνιμη απασχόληση κάποιου;

Στη φάση που είμαστε εμείς και τόσοι άλλοι όχι. Εκτός κι αν κάποιος ζει σε μια σπηλιά χωρίς ρεύμα, internet και νερό! Ασχολούμαστε και με άλλα πράγματα. Ο Περικλής είναι καθηγητής σε διάφορα ωδεία κι εγώ (Ξένια) τραγουδάω. Μόνο από αυτό το project είναι προς το παρόν ουτοπικό να πιστεύουμε πως θα ζήσουμε.

*Ακούστε την "Πλαστελίνη" εδώ.