ελληνική μουσική
    Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
    αρχική > e-Περιοδικό > No_Music

    Ταξιδιωτική Aνταπόκριση

    Πέρα από τα βουνά της θλίψης και ακόμη πιο μακριά από την μαύρη θάλασσα του τίποτα, ανάμεσα στη χώρα της λήθης και σ' αυτή της μνήμης βρίσκετα, από πάντα εκεί βρισκόταν - η πιο εύφορη κοιλάδα του γνωστού κόσμου...
    Γράφει το μέλος Γιάννης (buk)
    1 άρθρα στο MusicHeaven
    Σάββατο 29 Οκτ 2005
    Τους μήνες του χειμώνα την παγωμένη αυτή έκταση χωρίζουν από τις δίπλα περιοχές ο Τίγρης και Ευφράτης , δυο ποταμοί τόσο άγριοι και ορμητικοί που κανείς δεν κατάφερε να διασχίσει. Εραστές, δραπέτες, τυχοδιώκτες, φευγάτοι και άλλοι σαλταδόροι γενικότερα, το προσπάθησαν, όλοι την ίδια τύχη. Κάθε άνοιξη που τα νερά τους πέφτουν, τα παιδιά κάθονται στις όχθες και κοιτάν τα απομεινάρια τους, κάνουν υποθέσεις, φτιάχνουν ιστορίες. Τις περισσότερες φορές πέφτουν μέσα.

    Τα καλοκαίρια το δυο ποτάμια γίνονται βατά και πολύς κόσμος περνά στην γη αυτή την ευλογημένη. Τρέφονται από τα δέντρα της και κοιμούνται στους ίσκιους της. Κανείς τους δεν χρειάζεται να θυμηθεί ή να ξεχάσει γιατί όλοι τους είναι. Και μονάχα εκεί αυτό μπορεί να συμβεί γιατί σε όποια από τις άλλες όχθες και να κοιτάξει κανείς οι άνθρωποι δεν είναι παρά η μνήμη ή η λησμονιά τους.

    Καθώς το φθινόπωρο μπαίνει και τα νερά φουσκώνουν οι περισσότεροι γυρνάν πίσω εκεί από όπου ήρθαν. Κάποιοι πάλι, πιο τολμηροί περνάν στην απέναντι όχθη νομίζοντας πως θα βρουν κάτι το διαφορετικό. Υπάρχουν και αυτοί οι μίμιθοι, οι αλαφροΐσκιωτοι που θες επειδή δεν καταλαβαίνουν, θες επειδή καταλαβαίνουν πολύ καλά, δεν κουνάνε ρούπι. Ο Τίγρης και ο Ευφράτης τους κλείνουν την πόρτα και αυτοί δεν σκέφτονται το κρύο μόνο χαίρονται και κάνουν σαν μικρά παιδία που μείνανε λίγοι και κοροϊδεύουν τον καιρό. Δεν είναι πολύ σοφό να γελάς με τον καιρό αλλά αυτόν τον τρόπο σκέψης τον έχουν εγκαταλείψει προ πολλού. Τα γέλια τους ακούγονται για καιρό μέχρι που χάνονται στα πρώτα μπουμπουνητά. Όλοι νομίζουν πως κοκάλωσαν από το κρύο ή πως είναι κάπου εκεί θαμμένοι κάτω από το πυκνό χιόνι.

    Τα παιδιά δεν τους συμμερίζονται.
    Κάνουν υποθέσεις και φτιάχνουν ιστορίες.
    Τις περισσότερες φορές πέφτουν μέσα.





    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #3200   /   29.10.2005, 00:50   /   Αναφορά
    Παντα ηθελα να μαθω για τη Γη αναμεσα στη Ληθη και τη Μνημη .. αναμεσα στον Ευφρατη και τον Τιγρη .. ηταν απο παλια πολυ μακρια, αλλα σαν να περασαν ολα μπροστα μου αποψε. Πολυ καλη η ταξιδιωτικη ανταποκριση
    #3201   /   29.10.2005, 02:06   /   Αναφορά
    Aπλα εξαιρετικο...! Τα ταπεινα μου συγχαρητηρια και μια προτροπη για ακομα περισσοτερες δημοσιευσεις σου...! :-)
    #3203   /   29.10.2005, 11:08   /   Αναφορά
    '' σε όποια από τις άλλες όχθες και να κοιτάξει κανείς οι άνθρωποι δεν είναι παρά η μνήμη ή η λησμονιά τους. ''



    Το κρατώ και συνεχίζω...

    #3204   /   29.10.2005, 11:10   /   Αναφορά
    Μεταξύ της λησμονιάς και της μνήμης, φαντάζομαι ότι τα παιδιά της ιστορίας σου - αλλά μάλλον και τα παιδιά γενικότερα - είναι μόνιμοι κάτοικοι αυτού του παράξενου παραδείσου, με τη μόνη διαφορά πως δεν κινδυνεύουν να πνιγούν, στα φθινόπωρα...



    Με λίγα λόγια, ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ή η ανταπόκριση απ' το ταξίδι σου/...μας.



    Μια απορία: τι είναι οι "μίμιθοι";
    buk
    #3274   /   07.11.2005, 20:30
    Για τη ακρίβεια νομίζω έπρεπε να γράψω Μιμιθοί.





    «Στην πόρτα φάνηκε ένας νιούτσικος, ξυπόλητος, αναμαλλιάρης, με μεγάλα αλλοπαρμένα μάτια…..

    - καλώς τον Μιμιθό! Φώναξαν μερικοί γελώντας.

    Κάθε χωριό έχει τον παλαβό του - κι αν δεν έχει, τον φτιάχνει για να περνά τη ώρα του –ο Μιμιθός ήταν ο παλαβός του χωριού.»



    Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά

    του Νίκου Καζαντζάκη



    σε ευχαριστώ για το χρόνο και τα λόγια σου


    #3205   /   29.10.2005, 11:25   /   Αναφορά
    Η αλήθεια είναι οτι αξίζει σχολιασμού ο λόγος σου και μάλιστα θετικότατου. Δεν θα τον σχολιάσω όμως (σκασίλα σου, θα μου πείς), γιατί θεωρώ (δικιά μου, ίσως, παραξενιά) απαξιωτικό για τον αναγνώστη και ιδιαίτερα τον αναγνώση-συνομιλιτή σου_σχολιαστή, την παντελή ανωνυμία στο προφιλ σου... Να ξέρουμε με ποιόν μιλάμε, βρε αδερφέ...
    buk
    #3275   /   07.11.2005, 20:42
    καθόλου σκασίλα μου φίλε Χρυσόστομε,

    χωρίς απολογητική διάθεση, να σου πω πως από κάποια browser όπως το Mozila που χρησιμοποιώ δεν είναι εφικτό να κανείς αλλαγές στα στοιχεία του προφίλ σου οπότε το δικό μου έμμηνε όπως το πρωτοεισήγαγα. Μέσω explorer γίνεται η δουλειά, οπότε το κενό συμπληρώθηκε.

    Περιμένω λοιπόν τα όποια σχόλια σου.



    Φιλικά,

    buk


    Administrator
    #3280   /   08.11.2005, 09:49
    Για τέτοια θεματάκια καλό είναι να απευθυνόμαστε στον admin, ώστε να επιδιορθώνεται το πρόβλημα και να μην το αντιμετωπίζουν και άλλα μέλη. Θα το κοιτάξω.

    #3282   /   08.11.2005, 11:05
    Σ' ευχαριστώ για τη γνωριμία.

    Για τις όχθες της λήθης και της μνήμης, τι να πω... ειπώθηκαν τόσα. Θα μείνω όμως στα παιδιά, στα παιδιά του γραφτού σου, που "φτιάχνουν ιστορίες" και "τις περισσότερες φορές πέφτουν μέσα"...καλότυχα! Ευαίσθητος, συμβολικός, πολύ καλός ο λόγος σου. Μπράβο του!

    AT
    #3208   /   29.10.2005, 12:50   /   Αναφορά
    Υπέροχο και σημασιολογικά και ως απόδοση.... λίγο το μοίρασμα των παραγράφων θα το ήθελα διαφορετικό, για να διευκολήνεται ο αναγνώστης... ειδάλως, ενώ ρέει το κείμενο, θέλει αρκετή συγκέντρωση για να μην χαθείς ανάμεσα στις εικόνες και τις έννοιες... ;-) Υπέροχο, πάντως.... μπράβο σου!
    #3209   /   29.10.2005, 15:35
    Θα μου επιτρέψεις να συμφωνήσω απόλυτα με τον istoxastis !