Βαγγέλης Βατσινέας - Συνέντευξη

Γράφει το μέλος Παναγιώτης Βουλιάκης (vouliakis)
38 άρθρα στο MusicHeaven

Ο Βαγγέλης Βατσινέας γεννήθηκε και έζησε τα μαθητικά του χρόνια στην Κω. Μετά την αποφοίτησή του από το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης στην Πάτρα, μετακομίζει μόνιμα στην Αθήνα όπου εργάζεται σαν εκπαιδευτικός. Παράλληλα, σαν τραγουδιστής και τραγουδοποιός,  ξεκινά ζωντανές εμφανίσεις και συνεργασίες με αξιόλογους νέους καλλιτέχνες και τραγουδοποιούς, όπως τη Μαρία Καναβάκη, τον Χρήστο Παύλη, τη Γεωργία Νταγάκη, τον Μάνο Αθανασιάδη κ.ά.

Αυτές τις μέρες κυκλοφόρησε η πρώτη δισκογραφική του δουλειά, με τίτλο «Ποινολόγιο». Εμείς κάναμε κάποιες ερωτήσεις στον Βαγγέλη Βατσινέα, που όσο κατοικούσε μόνιμα στην Κω συνεργάστηκε με τον τραγουδοποιό Στέργο Παπαποστόλου, με το συγκρότημα "Μικρές Περιπλανήσεις" και με άλλα "τοπικά" μουσικά συγκροτήματα.

- Συνδυάζονται εύκολα οι δυο “ζωές” σου; Εκπαιδευτικός ή τραγουδοποιός;

Είναι λίγο δύσκολο να συνδυάσεις τις νυχτερινές εμφανίσεις με την πρωινή δουλειά. Αν αγαπάς όμως και τα δύο βρίσκεις τους τρόπους να τα συνεχίζεις χωρίς να επηρεάζει αρνητικά το ένα το άλλο.

- Δεν είναι λίγες οι μέχρι τώρα ζωντανές εμφανίσεις σου και οι συνεργασίες σου με σημαντικούς καλλιτέχνες. Πώς προέκυψαν; Τις “κυνήγησες” εσύ, ήταν κάτι τυχαίο ή κάποιοι σε “ανακάλυψαν” και σε παρότρυναν;

Στις περισσότερες συνεργασίες έχει προηγηθεί μια φιλία. Όσοι συνεργάστηκα με στήριξαν από την αρχή και μου έδωσαν βήμα κοντά τους. Είχαμε κοινές κατευθύνσεις στη μουσική και επιλέγαμε πολλές φορές να τις εκφράζουμε παρέα. Η πρώτη γνωριμία έγινε μέσω διαδικτύου όπου φάνηκαν από την αρχή τα κοινά μουσικά μας ενδιαφέροντα.

- Ζούμε μια παράξενη εποχή, μεταβατική ίσως. Νοιώθεις να αντικατοπτρίζουν τα τραγούδια σου τα όσα γίνονται γύρω σου;

Συνήθως δεν γράφω κάτι επηρεασμένος μόνο από την εποχή ή μόνο αναφερόμενος σε μια εποχή. Τα τραγούδια σε αυτό το δίσκο έχουν χαρακτήρα ερωτικό, κάτι που νομίζω πάντα βρίσκει θέση.

- Αυτό τον καιρό, λοιπόν, κυκλοφόρησε η πρώτη σου δισκογραφική δουλειά, με τίτλο “Ποινολόγιο”. Πόσο καιρό σου πήρε να την ετοιμάσεις; Πώς διάλεξες το υλικό;

Η δουλειά αυτή έγινε με σταθερούς ρυθμούς, όχι βιαστικούς. Η παραγωγή και η "τελειοποίηση" του cd διήρκεσε έξι μήνες. Τα τραγούδια τελικά που περιήλθαν σε αυτό  ήταν αγαπημένα και ταίριαζαν όσον αφορά τη θεματολογία και το ύφος τους.

- Γιατί “ποινολόγιο”; Για ποιες προσωπικές ποινές τραγουδάς;

Από το σχολείο... Το ποινολόγιο ήταν ένα βιβλίο όπου γράφονταν οι ποινές των μαθητών που παρέβαιναν τους ''κανόνες''. Στο "ποινολόγιο" αυτό αποτυπώνονται τα τραγούδια με τέτοιο τροπο ώστε να θυμίζουν κάποτε πως υπήρξες "παραβάτης" στο χειρισμό ενός έρωτα.

- Ένοιωσες ποτέ, γράφοντας ή τραγουδώντας κάποιο τραγούδι, να κλείνεσαι σε μια σαπουνόφουσκα; Να απομακρύνεσαι; Θα μπορούσε να σε λυτρώσει κάτι τέτοιο;

Κάθε φορά που γράφω ένα τραγούδι ή που τραγουδώ ένα άλλο αγαπημένο νιώθω κάτι ιδιαίτερο που ίσως δεν περιγράφεται εύκολα. Κάθε φορά λυτρώνομαι με μια τέτοια διαδικασία γιατί η μουσική εξωτερικεύει όλα όσα ήθελες να πεις αλλά δεν έβρισκες τον τρόπο.

- Σκέφτηκες ποτέ να πάρεις μέρος σε κάποιο ριάλιτι, κάποιο talent show; Πιστεύεις πως βοηθά κάποιον νέο καλλιτέχνη μια τέτοια συμμετοχή;

Δεν σκέφτηκα να πάρω μέρος σε κάποιο μουσικό τηλεπαιχνίδι χωρίς όμως να σημαίνει πως τα αφορίζω και πως δεν υπάρχουν αξιόλογες φωνές που συμμετέχουν σε αυτά. Όσοι συμμετέχουν πιστεύω πως τους βοηθά από άποψη προβολής και αναγνωρισιμότητας. Παρόλα αυτά όμως, τα παιδιά αυτά πολλές φορές καλούνται μετά το τέλος της συμμετοχής τους να μάχονται διαρκώς για την προβολή τους γενικά και πέρα από τη μουσική τους εξέλιξη. Η ισορροπία βρίσκεται σε αυτούς που έχουν χειριστεί πιο σωστά την έκθεση και τη "χρησιμοποιούν" για προβάλλουν τη νέα τους μουσική.

- Υπάρχουν στην Ελλάδα χώροι, για συναυλίες, που υποστηρίζουν το είδος της μουσικής που γράφεις ή κάποιος που τραγουδάει αυτό το είδος θα πρέπει να συμβιβαστεί και να παρουσιάζει τη δουλειά του σε χώρους που προορίζονται για άλλη “χρήση”;

Υπάρχουν μουσικοί χώροι που να υποστηρίζουν αυτό το είδος, σίγουρα όμως είναι λιγότεροι από κάποιους άλλους. Πιστεύω πως τα περισσότερα μαγαζιά διαμορφώνονται με βάση την τάση της εποχής. Απαραίτητη προϋπόθεση λοιπόν είναι να υπάρχει ένα θετικό ρεύμα προς αυτή τη μουσική ώστε να μη χρειάζονται οι συμβιβασμοί και οι εκπτώσεις σε οποιαδήποτε καλλιτεχνική έκφραση.

- Οι δισκογραφικές εταιρείες, πώς αντιμετωπίζουν ένα νέο τραγουδοποιό; Το όνειρο κάθε νέου τραγουδοποιού ή τραγουδιστή, κάποτε, ήταν να κυκλοφορήσει κάποια στιγμή η πρώτη του δισκογραφική δουλειά. Σήμερα, με την κρίση στη δισκογραφία, τι συμβαίνει; Υπάρχουν τέτοια όνειρα σε μια εποχή που το cd έχει ξεχαστεί και όλοι “κατεβάζουν” - νόμιμα ή όχι- από το ίντερνετ το τραγούδι που τους αρέσει;

Το όνειρο να εκδόσεις τη μουσική σου νομίζω πως δεν πρέπει να εξαρτάται από τη στήριξη που μπορεί να έχεις ή όχι. Αν όχι θετικά, κάποιες δισκογραφικές αντιμετωπίζουν τους νέους τραγουδοποιούς απλά ευγενικά και κάποιες άλλες όχι. Είναι σαφώς πολύ δύσκολο να πείσεις για την αλήθεια του έργου σου και την πίστη σου σ'αυτό. Είναι και ορισμένες που σε στηρίζουν και πραγματοποιούν το όνειρό σου. Νομίζω πως πάντα ήταν δύσκολο να προβάλλεις μια μουσική που ίσως δεν ήταν του καιρού σου. Δεν πιστεύω όμως πως είναι θέμα δισκογραφικών εταιριών. Υπάρχει μια κοινωνική διάσταση που τοποθετεί μουσικές και εκφράσεις σε ένα καλούπι "εμπορευματικότητας". Η εταιρεία είναι ο δρόμος που χρειάζεται να περάσει η μουσική σου μέχρι να εκδοθεί. Στη διαδρομή αυτή όμως ,όλο το πλαίσιο στήριξης - ΜΜΕ, δυσκολεύει ή βοηθά  τέτοιες πρωτοβουλίες ανάλογα με το τι προβάλλει ως "ωραίο". Το διαδίκτυο μπορεί να έχει μειώσει τις πωλήσεις των δίσκων όμως βοηθά στο να φτάσει το τραγούδι πιο εύκολα στο σπίτι του ακροατή. Τώρα καλούνται ίσως περισσότερο οι δημιουργοί να σκέφτονται ότι το cd είναι μια ολόκληρη μουσική ενότητα  που πρέπει να τη φτιάξεις σαν πίνακα ζωγραφικής όπου ο ακροατής δεν θα θέλει να αγοράσει μόνο ένα κομμάτι του πίνακα.

- Ποιο ήταν μέχρι τώρα το σημαντικότερο γεγονός, η καλύτερη ή η χειρότερη στιγμή, που έζησες σαν τραγουδοποιός;

Η καλύτερη και η χειρότερη στιγμή ταυτόχρονα ήταν όταν ένοιωσα την ανάγκη να γράψω ένα τραγούδι για έναν άνθρωπο που έφυγε από τη ζωή. Η επιρροή ήταν πολύ δυσάρεστη, χαίρομαι που κατέληξε με αυτό τον τρόπο.

- Πώς σκέφτεσαι τα επόμενα βήματά σου; Συνεχίζεις την πορεία σου με παρόμοιο τρόπο; Σκέφτηκες ποτέ να “παρατήσεις” τη ζωή του εκπαιδευτικού και να ασχοληθείς αποκλειστικά με τα τραγούδια σου;

Το επόμενο βήμα είναι να στηρίξω αυτό το cd με ζωντανές εμφανίσεις, να βρεθούμε άνθρωποι που αγαπάμε τα ίδια πράγματα και να τα εκφράζουμε με κοινούς κώδικες. Το να ζεις κάνοντας αυτό που αγαπάς είναι ευτυχία. Δεν νιώθω ότι είμαι ανάμεσα σε δυο ιδιότητες αλλά ταυτόχρονα και στις δύο. Το χαμόγελο των παιδιών είναι από τις πιο ευχάριστες μουσικές στιγμές της καθημερινότητάς μου.

- Πόσο “κουβαλάς” την Κω μέσα σου; Σου λείπει κάτι από το νησί όλα αυτά τα χρόνια που ζεις μακριά;

Η Κως έχει ένα μεγάλο κομμάτι στην καρδιά μου. Όλα αυτά τα χρόνια που ζω μακριά σκέφτομαι πως μου δίνει μεγάλη χαρά να επιστρέφω σ' αυτή. Μου λείπουν πολύ οι φίλοι μου και η οικογένειά μου που παραμένουν στην Κω και ενισχύουν τις προσπάθειές μου.

(Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στο KoSALive.gr - διαδικτυακό περιοδικό από την Κω.)