Οι Γυναίκες της Rock

Ας κοιτάξουμε λίγο πίσω. Πόσες γυναίκες θα βρούμε; Κι αν για παράδειγμα αναφέρω τις τεράστιες Billie Holiday, Nina Simon & Ella Fitzgerald πόσες γυναίκες συνθέτες, παραγωγούς, ηχολήπτες, session μουσικούς θα βρούμε; Όλα αυτά, είναι ακόμα και σήμερα ανδρικά οχυρά.

Γιατί όμως η Rock μουσική είναι ανδροκρατούμενη; Ένας λόγος είναι ότι οι Rock μπάντες, λόγω των pubs, έχουν αντρικό ………background. Εκεί, θα συναντηθούν και θα γνωριστούν οι μελλοντικοί (άνδρες) μουσικοί σχολιάζοντας τα 12μετρα του Chuck Berry ή τον τάδε δίσκο των Rolling Stones, εκεί θα τους βρει ο μάνατζέρ τους (άνδρας), για να τους συστήσει πιθανότατα σε μία μπάντα (ανδρική) και εκεί θα σχηματιστούν οι πυρήνες της μπάντας, ή και η ίδια η μπάντα (ανδρική).

Δεν είναι τυχαίο που οι γυναίκες στη Rock επιβιώνουν δύσκολα. Δεν είναι τυχαίο που οι σπουδαίες γυναίκες καλλιτέχνιδες στη δεκαετία του ’50, ήταν μόνο (ή κυρίως) τραγουδίστριες. Στα τέλη όμως της δεκαετίας του ’60, άρχισε κάτι να συμβαίνει. Εκεί συναντήσαμε γυναίκες τραγουδίστριες/τραγουδοποιούς (Joni Mitchell, Carole King και Joan Baez).

Το να είσαι τραγουδοποιός (και αφού έχεις το ταλέντο να γράφεις), είναι προσβάσιμο, γιατί δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο παρά τη φωνή σου και την κιθάρα σου. Ok!!! Το να είσαι όμως τραγουδίστρια, σημαίνει ότι χρειάζεσαι μία μπάντα (συνήθως ανδρική), το τραγούδι ενός συνθέτη (συνήθως άνδρα), έναν μάνατζερ (άνδρα), έναν παραγωγό (άνδρα) και μία δισκογραφική εταιρία που σημαίνει πάλι ….άνδρες. Φτου κι’ απ’ την αρχή!!!!

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 υπήρξαν μπάντες (ανδρικές), που για τις εταιρίες ήταν “μηχανές παραγωγής χρημάτων”. Οι γυναίκες ήταν οι groupies που ακολουθούσαν τις μπάντες και ικανοποιούσαν τα ανδρικά “θέλω” των μελών, αλλά και των φίλων τους. Επρόκειτο για σεξουαλική απελευθέρωση ή για το ελεύθερο και το ασύδοτο των ανδρών να πηγαίνουν με όσες θέλουν και όσες μπορούν; Και αφού οι άνδρες περνούσαν οργιαστικές νύχτες με τα χαρέμια τους, που ήταν ……….οι γυναίκες? Παραλήπτες των ανδρικών σεξουαλικών ορμών μονάχα; Δεν είναι μόνο στη Rock μουσική που συμβαίνει αυτό. Συμβαίνει παντού. Ακόμα και στην πολιτική, ακόμα και όποιο καλλιτεχνικό μονοπάτι εξερευνήσετε, το ίδιο φαινόμενο θα συναντήσετε. Και δεν πρόκειται για μυστικές δυνάμεις που υποκινούν όλο αυτό το σκηνικό. Είναι η φυσική συνέπεια μιας ανδροκρατούμενης κοινωνίας. Η Rock μουσική με τις προεκτάσεις της στον τρόπο ζωής, αλλά και σαν κίνημα αμφισβήτησης του κατεστημένου, ανέδειξε σπουδαίες γυναικείες μορφές που έτειναν (και τείνουν) να αντιστρέψουν αυτά τα δεδομένα.

Μέσα από μία σειρά άρθρων, θα ασχοληθώ εδώ με αυτές τις σπουδαίες γυναίκες της Rock μουσικής σκηνής. (Η σειρά της παρουσίασης είναι και θα είναι εντελώς τυχαία)

*** Janis Joplin (19 Ιανουαρίου 1943 – 4 Οκτωβρίου

1970)

Στις 19 Ιανουαρίου του 1943 το Port Arthur του Texas, κέρδισε την μεγαλύτερη λευκή τραγουδίστρια του Rock ‘n’ roll. Η διασημότερη κόρη του λιμανιού, καθόρισε αυτή την πόλη -που την απέρριψε αρχικά- αλλά τελικά αύξησε την αίγλη του και “ευτύχησε” λόγω της σύντομης και τρελής της ύπαρξης. Η μουσική κληρονομιά της Janis, είναι επίσης ένα μέρος της ιστορίας του Austin και ας έφυγε στη δεκαετία του ’60 για το San Francisco. Έφυγε και άλλαξε την ιστορία του Rock ‘n’ roll.

Η Janis μεγάλωσε με ακούσματα Blues, αποφοίτησε από το γυμνάσιο του Jefferson στο Port Arthur και πήγε στο κολέγιο του Texas University στο Austin, όπου άρχισε να τραγουδάει Blues και folk με τους φίλους της. Επηρεασμένη από την beat ποίηση της εποχής, καλλιέργησε έναν επαναστατικό τρόπο και άφησε το Texas για την Βόρεια Ακτή του San Francisco. Εργάστηκε εκεί σαν τραγουδίστρια της folk, αλλά γύρω σε αυτήν την περίοδο, η χρήση φαρμάκων και η περιστασιακή χρήση της ηρωίνης, άρχισε να της γίνεται τόσο απαραίτητη ώστε απέκτησε φήμη ως "speed freak". Σε όλη της τη σταδιοδρομία επίσης, η χρήση του αλκοόλ κατέληξε να γίνει σημαντικότερη από την ανάγκη της να τραγουδάει.

Η Janis δεν εγκατέστησε κανένα πρότυπο ομορφιάς. Εξέπεμπε έναν ακατέργαστο αισθησιασμό που καθρέφτιζε την απόρριψη των κοινωνικών προτύπων. Όταν η Janis έφθασε στο San Francisco το 1966 -το έτος πριν από το καλοκαίρι της αγάπης- η Rock μουσική σκηνή ήταν ήδη σε ένα στάδιο δημιουργίας. Οι νέοι συγκεντρώνονταν εκεί, σαν πιστοί στη Μέκκα ψάχνοντας για την ταυτότητα, την αιτιολόγηση και την αποδοχή τους από ένα σύστημα που οι ίδιοι αμφισβητούσαν. Οξύμωρο βέβαια, αλλά η επιθυμία τους για αποδοχή ήταν στην καρδιά της εξέγερσής τους και η Janis συμπεριλαμβανόταν μέσα σ’ αυτό. Ο εναγκαλισμός άλλωστε από τις μάζες, ήρθε λόγω αυτής της εξέγερσης, για να ακολουθήσει γρήγορα το λυπημένο τέλος, πριν προλάβει κανείς να το συνειδητοποιήσει.

Το 1966, το Bluesy φωνητικό της ύφος την έφερε σε επαφή με τους Big Brother and the Holding Company και υπέγραψε μαζί τους στην Mainstream Records, όπου κυκλοφόρησαν το “Big Brother and the Holding Company”, ένα άλμπουμ που δεν είχε όμως μεγάλη επιτυχία. Το μεγάλο “μπαμ”, ήρθε αργότερα με το Monterey Pop Festival και το “Cheap Thrills” το 1968.
Μετά την κυκλοφορία του “Cheap Thrills”, η Janis άφησε τους B. B. & H. C. έφτιαξε τους Kozmic Blues Band και έκανε μαζί τους το “I Got Dem Ol' Kozmic Blues Again Mama!” το 1969. Μετά τη διάλυση και αυτού του γκρουπ, η Janis έφτιαξε τους Full Tilt Boogie Band και το αποτέλεσμα ήταν το άλμπουμ “Pearl”.

Στις 4 Οκτωβρίου 1970, τέσσερα χρόνια και τέσσερις μήνες αφότου άφησε το Austin, η Janis πέθανε στο δωμάτιο ενός μοτέλ στο Los Angeles, λόγω υπερβολικής δόσης ηρωίνης σε ηλικία 27 ετών. Αποτεφρώθηκε στο νεκροταφείο του Westwood Village Memorial Park και η τέφρα της σκορπίστηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Το άλμπουμ “Pearl”, κυκλοφόρησε έξη εβδομάδες μετά το θάνατό της και η ταινία “The Rose” με πρωταγωνίστρια την Bette Midler βασίστηκε στη ζωή της.

Θα την θυμόμαστε πάντα για την δυναμική και διακριτική φωνή της που ήταν σημαντικά διαφορετική από τις folk και Blues επιρροές της, καθώς επίσης και για τα λυρικά της θέματα του πόνου και της απώλειας.

Η Janis με τις εμπρηστικές σκηνικές παρουσίες της, ήταν ολόκληρη μια πυρκαγιά. Μια πυρκαγιά που διατηρούσε σε σταθερή θερμοκρασία την ταραχώδη ζωή της και τον μοιραίο χαριεντισμό της με τα φάρμακα. Και αυτή η πυρκαγιά είναι αυτό που ο καθένας ξέρει για την Janis.

***Δισκογραφία:

* Big Brother & The Holding Company (1967)
* Cheap Thrills (1968)
* I Got Dem Ol' Kozmic Blues Again Mama! (1969)
* Pearl (1971)
* Joplin In Concert (1972)
* Janis Joplin's Greatest Hits (1973)
* Janis (1975)
* Anthology (1980)
* Farewell Song (1982)
* Cheaper Thrills (1984)
* Janis (1993)
* 18 Essential Songs (1995)

*** Patti Smith (30 Δεκεμβρίου 1946)

Αμερικανίδα μουσικός, τραγουδίστρια και ποιήτρια. Κόρη ενός άθεου πατέρα και μιας αφοσιωμένης μάρτυρος του Ιεχωβά μητέρας, γεννήθηκε στο Chicago, μεγάλωσε στο New Jersey και αυτές οι σημαντικές αντιθέσεις μέσα στην οικογένειά της, φάνηκαν πολύ γρήγορα στο έργο που αργότερα άρχισε να καταθέτει. Πέρασε τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’70 γράφοντας και παρουσιάζοντας ποίηση και θεατρικά έργα. Μία εργασία που επιχορηγήθηκε από την Rock δημοσιογραφία και κυρίως από το περιοδικό Creem. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έγραψε επίσης τραγούδια συνεργαζόμενη με τον Allen Lanier των Blue Öyster Cult, ο οποίος ηχογράφησε αρκετά από αυτά.

Από το 1974, άρχισε να παρουσιάζει και μουσική ροκ, αρχικά με τον κιθαρίστα Lenny Kaye και αργότερα με πλήρες γκρουπ. Με την χρηματική υποστήριξη του Robert Mapplethorpe, το γκρουπ κυκλοφόρησε ένα single και το 1975 κυκλοφόρησε το άλμπουμ “Horses”, σε παραγωγή του John Cale των Velvet Underground. Το άλμπουμ αυτό, θεωρείται σαν ένα από τα καλύτερα ντεμπούτα για τη Rock μουσική. Με τις περιοδείες στις Η.Π.Α. αλλά και στην Ευρώπη, η Smith έγινε πολύ δημοφιλής και έκανε επίσης δημοφιλές το proto-punk Rock. Έτσι ήρθε και το δεύτερο άλμπουμ, το “Radio Ethiopia” το οποίο όμως χαρακτηρίστηκε “σκοτεινή” παραγωγή και δεν πήρε καλές κριτικές. Στην περιοδεία για την προώθηση του “Radio Ethiopia”, η Smith έπεσε κάτω από τη σκηνή στην Tampa της Florida και τραυματίστηκε σοβαρά στον σβέρκο. Καθώς αυτό το γεγονός απαίτησε αποχή από κάθε δραστηριότητα για ένα μεγάλο διάστημα, της έδωσε την ευκαιρία να αναδιοργανώσει τη ζωή της. Μια …….πολυτέλεια που την είχε απαρνηθεί μέχρι τώρα. Το γκρουπ έκανε ακόμα δύο άλμπουμ πριν από το τέλος της δεκαετίας του ’70, αλλά κανένα δεν ήταν συγκρίσιμο με τα δύο προηγούμενα, παρ’ όλο που το “Easter” έβγαλε τη μεγάλη επιτυχία “Because the Night”, που έγραψε μαζί με τον Bruce Springsteen.

Στη δεκαετία του ’80 φάνηκε να ημι-απέχει από τα μουσικά δρώμενα κυκλοφορώντας μόνο το “Dream Of Life” το 1988 με τον σύζυγό της Fred "Sonic" Smith, ιδρυτικό μέλος των MC5. Μετά από το θάνατο του Fred (1994) κυκλοφόρησε το “Gone Again”, σαν φόρο τιμής στον Fred και στον Kurt Cobain.

***Δισκογραφία:

* Horses (1975)
* Radio Ethiopia (1976)
* Easter (1978)
* Wave (1979)
* Dream of Life (1988)
* Super Stars Best Collection CD (CR F-027 -- Japan)
* Gone Again (1996)
* The Patti Smith Masters (1996)
* Peace and Noise (1997)

*** Marianne Faithfull (29 Δεκεμβρίου 1946)

Λίγοι καλλιτέχνες έχουν δημιουργήσει τέτοια οικειότητα όπως η Marianne Faithfull. Όπως οι μεγαλύτεροι ερμηνευτές, έτσι και η Marianne έχει τη σπάνια ικανότητα να μετασχηματίζει το τραγούδι που ερμηνεύει σε κάτι προσωπικό. Η μουσική της ιστορία άρχισε το 1964, όταν σε ένα πάρτι γνώρισε τον Andrew Loog Oldham τον μάνατζερ των Rolling Stones, ο οποίος της πρότεινε να κάνει ένα δίσκο μαζί του.

Η Marianne ήταν τότε μαθήτρια στα 17 της χρόνια και ο Oldham της έδωσε να ηχογραφήσει το “As Tears Go By”. Το πρώτο τραγούδι που έγραψαν ποτέ οι Mick Jagger & Keith Richards. Το “As Tears Go By” ακολουθήθηκε από μία τετράδα επιτυχημένων singles, αλλά η Marianne παράλληλα, “ενεπλάκη” και σε μια καριέρα κινηματογραφική. Ο χωρισμός της ωστόσο από τον Jagger, κόστισε ακριβά τόσο στη ζωή της όσο και στην καριέρα της, αφού εγκατέλειψε κάθε δραστηριότητα, εθίστηκε στα φάρμακα και χρειάστηκε να νοσηλευτεί για απεξάρτηση απ’ αυτά.

Επέστρεψε το 1979 με το άλμπουμ “Broken English” που δεν είχε μεγάλη επιτυχία στην αγορά. Συνέχισε όμως με το “Strange Weather” που ήταν τελικά από τα πιο σπουδαία άλμπουμ στη δεκαετία του '80.

To 1994 δημοσίευσε την αυτοβιογραφία της, επέστρεψε στη μουσική της σταδιοδρομία το 2002 με το άλμπουμ “Kissin’ Time” και το 2004, συνεργαζόμενη με την P. J. Harvey και τον Nick Cave, κυκλοφόρησε το άλμπουμ “Before The Poison”. Νομίζω ότι αυτό το άλμπουμ, είναι το καλύτερο σε ολόκληρη την καριέρα της.

***Δισκογραφία:

* Come My Way (1965)
* Marianne Faithfull (1965)
* Go Away From My World EP (1966)
* North Country Maid (1966)
* Faithfull Forever (1966)
* Loveinamist (1967)
* The World of Marianne Faithfull (singles collection, 1969)
* Dreamin' My Dreams (1977)
* Faithless (1978)
* Broken English (1979)
* Dangerous Acquaintances (1981)
* A Child's Adventure (1983)
* Rich Kid Blues (1985)
* Strange Weather (1987)
* Blazing Away (1990)
* A Secret Life (1995)
* 20th Century Blues (1997)
* A Perfect Stranger (1998)
* The Seven Deadly Sins (1998)
* Vagabond Ways (1999)
* Kissin' Time (2002)
* Before the Poison (2005)

***Φιλμογραφία:

* Made in U.S.A (1966)
* I'll Never Forget What's 'is Name (1967)
* La Motocyclette (1968)
* Hamlet (1969)
* Lucifer Rising (1972)
* Madhouse Mansion (1974)
* Assault on Agathon (1975)
* The Turn of the Screw (1992)
* When Pigs Fly (1993)
* Shopping (1994)
* Moondance (1995)
* Crimetime (1996)
* Intimacy (2001)
* Far From China (2001)
* Nord-Plage" (2004)
* Paris, je t'aime (2006)
* Marie Antoinette (2006)
* Irina P. (αναμένεται το 2007)

*** Debbie Harry (1 Ιουλίου 1945,)

Η Deborah Ann Harry έγινε γνωστή σαν η frontwoman των Blondie. Όταν ήταν 3 μηνών, υιοθετήθηκε από μία οικογένεια στο Hawthorne του New Jersey και πριν αρχίσει την τραγουδιστική της καριέρα, ήταν από σερβιτόρα μέχρι χορεύτρια, αλλά και “κουνελάκι” του Playboy.

Η μουσική της καριέρα ξεκίνησε με την Folk Rock μπάντα, Wind In The Willows και αργότερα με το γυναικείο τρίο Stilettos, όπου και γνωρίστηκε με τον κιθαρίστα Chris Stein με τον οποίο φορμάρισαν τους Blondie στα μέσα των 70s. Οι Blondie έγιναν πολύ σύντομα δημοφιλείς (μα με τέτοια frontwoman πώς να μη γίνουν…) και έκαναν το ντεμπούτο album τους το 1976.

Ονόμασαν τη μπάντα Blondie, επειδή έτσι φώναζαν τη Debbie οι διάφοροι περαστικοί, αλλά τελικά επειδή όπου πήγαιναν να παίξουν όλοι έλεγαν "θα έρθει να παίξει η Blondie με το γκρουπ της", αναγκάστηκαν να συνοδεύουν τις εμφανίσεις τους με πανώ όπου έγραφαν: "Blondie is THE name of THE Group".

Η Debbie ξεκίνησε τη σόλο καριέρα της με album “Koo Koo” το 1981 παγώνοντας τη σχέση της με τους Blondie, αλλά από το 1983 μέχρι το 1986, αφησε τη ζωή της για να προσέχει και να φροντίζει τον Chris Stein που αρρώστησε από μία σπάνια αρρώστια γενετικής φύσεως. Ο Stein τελικά θεραπεύτηκε, αλλά η ρομαντική τους σχέση τελείωσε το 1987. Η Debbie κυκλοφόρησε το δεύτερο album της το "Rockbird" το 1986 και μετά από το "Def, Dumb and Blonde" που κυκλοφόρησε το 1989, άρχισε να χρησιμοποιεί το Deborah Harry σαν επαγγελματικό της όνομα.

Η Debbie έκανε/κάνει επίσης και μία καριέρα κινηματογραφική.

***Δισκογραφία:

(Με τους Blondie)
* Blondie (1976)
* Plastic Letters (1977)
* Parallel Lines (1978)
* Eat to the Beat(1979)
* Autoamerican(1980)
* The Hunter(1982)
* No Exit (1999)
* The Curse of Blondie (2003)

(Σόλο)
* Koo Koo (1981)
* Rockbird (1986)
* Once More Into The Bleach (1988)
* Def, Dumb and Blonde (1989)
* The Complete Picture - The Very Best Of Deborah Harry And Blondie (1991)
* Debravation (1993)

***Φιλμογραφία:

* Unmade Beds (1976)
* Deadly Hero (1976)
* The Foreigner (1978)
* Mr. Mike's Mondo Video (1979)
* Union City (1980)
* Roadie (1980)
* New York Beat Movie (1981)
* Videodrome (1983)
* Forever, Lulu (1987)
* Satisfaction (1988)
* Hairspray (1988)
* New York Stories (1989)
* Tales from the Darkside: The Movie (1990)
* Dead Beat (1994)
* Drop Dead Rock (1995)
* Heavy (1995)
* Cop Land (1997)
* Six Ways to Sunday (1997)
* Joe's Day (1998)
* Zoo (1999)
* Red Lipstick (2000)
* The Fluffer (2001)
* Deuces Wild (2002)
* Spun (2002)
* Try Seventeen (2002)
* My Life Without Me (2003)
* A Good Night to Die (2003)
* Ghostlight (2003)
* The Tulse Luper Suitcases, Part 1: The Moab Story (2003)
* Full Grown Men(2006)
* Anamorph (αναμένεται το 2007)
* House of Boys (αναμένεται το 2007)

*** Chrissie Hynde (7 Σεπτεμβρίου 1951,)

Η Αμερικανίδα τραγουδίστρια και τραγουδοποιός Christine Ellen Hynde είναι γνωστή σαν αρχηγός των Pretenders. Από μικρή ηλικία αγαπούσε τη μουσική και πήγαινε πολύ συχνά στο Cleveland για να παρακολουθεί συναυλίες. Μπαίνοντας από νωρίς σ’ αυτό το κλίμα, λατρεύοντας τους Brian Jones & Iggy Pop, άρχισε να πειραματίζεται με τη Χίππικη κουλτούρα, με την Ινδική φιλοσοφία, με τη χορτοφαγία και βεβαίως με την ίδρυση μιας δικής της μπάντας.

Σύντομα, ακολούθησε τους Sat. Sun. Mat και το επόμενο βήμα της, ήταν να μετακομίσει το 1973 από το Ohio στο Λονδίνο, όπου έκανε διάφορες δουλειές, αλλά τελικά, απεδείχθη πολύ ….ταξιδιάρα γυναίκα. Πήγε στη Γαλλία για να φορμάρει μία μπάντα, επέστρεψε στο Cleveland το 1975, ξαναγύρισε στη Γαλλία τον επόμενο χρόνο και τελικά επανέκαμψε στο Λονδίνο. Εκεί έκανε άλλη μία προσπάθεια να φορμάρει μία μπάντα με τον Mick Jones των Clash, αλλά το πράγμα δεν πήγε.

Πέρασε για λίγο από τους Masters of the Backside που αργότερα έγιναν γνωστοί σαν Damned μέχρι που ένα της demo έφτασε στα χέρια του Dave Hill από την Real Records και σιγά-σιγά, το ντουέτο Hynde-Hill, πλαισιώθηκε από τους Farndon, Scott & Chambers, σχηματίζοντας τους Pretenders. Το πρώτο τους live έγινε στο Παρίσι και το πρώτο τους album κυκλοφόρησε την άνοιξη του 1978. Η σύνθεση των Pretenders άλλαξε πολλές φορές μέσα στα χρόνια, αλλά η Hynde ήταν πάντοτε η αδιαφιλονίκητη αρχηγός. Το 1983 απέκτησε μία κόρη, τη Natalie Ray από τον Ray Davies των Kinks και το 1985 την Yasmin από τον Jim Kerr των Simple Minds με τον οποίο παντρεύτηκε για να χωρίσει το 1990. Παντρεύτηκε ξανά το 1997 με τον Lucho Brieva και χώρισε το 2002.

Η κιθάρα που προτιμάει είναι η Fender telecaster.

***Δισκογραφία:

* The Pretenders (1980)
* The Pretenders II (1981)
* Learning To Crawl (1984)
* Get Close (1986)
* The Singles (1987)
* Packed (1990)
* Harlem Holiday-New York R&B Vol. 1 (1993)
* Last Of The Independents (1994)
* The Isle Of View (1995)
* Viva El Amor! (1999)
* The Al-Stan Masters: The Best Of Reading's Oldies (1999)
* The Pretenders Greatest Hits (2000)
* Loose Screw (2002)
* Pretenders (2004)
* Pirate Radio (2006)
* Pretenders II (επανέκδοση, 2006)

*** Nico (16 Οκτωβρίου 1938 – 18 Ιουλίου 1988)

Τραγουδίστρια, τραγουδοποιός, μοντέλο, ηθοποιός…. Ότι κα να ήταν η Christa Päffgen, είναι πασίγνωστη με το ψευδώνυμο Nico και τη συνεργασία της με τους Velvet Underground το 1967.

Η ημερομηνία και ο τόπος γέννησης της Nico είναι μπερδεμένη. Αλλού αναφέρεται ότι γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου του 1943 στη Βουδαπέστη, αλλού στις 16 Οκτωβρίου του 1938 στην Κολωνία και αλλού η χρονολογία είναι το 1944 και ο τόπος το Βερολίνο. Οι τρεις εγκυκλοπαίδειες πάντως που έχω στα χέρια μου, συγκλίνουν περισσότερο στο 1938 και στην Κολωνία.

Η Nico ξεκίνησε σαν πωλήτρια στα 13 της και στα 14 ήταν μοντέλο στο Βερολίνο. Στην Ibiza της Ισπανίας, γνωρίστηκε με τον φωτογράφο Tobias, ο οποίος τη βάφτισε "Nico" λόγω της σχέσης της με τον Έλληνα σκηνοθέτη Νίκο Παπατάκη και στα τέλη της δεκαετίας του 50, μετακόμισε στο Παρίσι όπου δούλεψε για τα περιοδικά Vogue, tempo, Vie Nuove, Mascotte Spettacolo, Camera & Elle.

Το 1958 έπαιξε στην ταινία La Tempesta του Alberto Lattuada, το 1959 στην Dolce Vita του Federico Fellini και το 1963 στην Strip-Tease του Jacques Poitrenaud. Μέχρι το 1963 πηγαινοέρχεται μεταξύ Παρισιού και Νέας Υόρκης και αυτή την περίοδο αποκτά έναν γιο τον Ari (1962), από τον Γάλλο ηθοποιόAlain Delon.

Το 1965, η Nico συναντήθηκε με τον Brian Jones των Rolling Stones και ηχογράφησε το πρώτο της single ("I'm Not Sayin'"). Παράλληλα, ο ηθοποιός Ben Carruthers της γνώρισε τον Bob Dylan ο οποίος της έγραψε το "I'll Keep It With Mine" για το πρώτο της album. Άρχισε να συνεργάζεται με τους Andy Warhol & Paul Morrissey στα films, (Chelsea Girls, The Closet, Sunset & Imitation of Christ) και είναι ακριβώς η περίοδος που γνωρίζεται με τους Velvet Underground, γίνεται η ……φωνή τους, δημιουργεί μία ρομαντική σχέση με τον Lou Reed και κυκλοφορεί μαζί τους το album The Velvet Underground & Nico. Πολύ σύντομα όμως οι δρόμοι της Nico και των VU χωρίζουν. Η Nico ακολούθησε για τα επόμενα 20 χρόνια, μία σόλο καριέρα. Το ντεμπούτο album, Chelsea Girl κυκλοφόρησε το 1967 και συνέχισε με τα: Marble Index (1969), Desertshore (1970), The End (1973) & June 1 (1974) Σε όλα αυτά, συμμετέχουν οι Lou Reed, John Cale, Brian Eno & Phil Manzanera.

Μπήκε στη δεκαετία του 80 με το Drama of Exile, (1981) και έκανε το τελευταίο της studio album, Camera Obscura το 1985.

Τα albums Heroine (1982), Behind the Iron Curtain (1986) & Fata Morgana, (1988) είναι τα τρία πιο σημαντικά live albums που έχει ηχογραφήσει. .

Στις 18 Ιουλίου του 1988, η Nico έκανε διακοπές μαζί με το γιο της Ari στην Ibiza και εκεί, κάνοντας βόλτα με το ποδήλατό της, έπεσε και χτύπησε στο κεφάλι. Την βρήκαν αναίσθητη κάποιοι περαστικοί, την πήγαν στο πλησιέστερο νοσοκομείο, αλλά πέθανε μερικές ώρες αργότερα από εγκεφαλική αιμορραγία.

***Δισκογραφία:

* Strip-Tease (1963)
* The Velvet Underground and Nico (1967)
* Chelsea Girl (1967)
* The Marble Index (1969)
* Desertshore (1970)
* The End (1973)
* June 1, 1974 (1974)
* Drama of Exile (1981)
* Nico Live in Pécs (1985)
* Camera Obscura (1985)
* Live Heroes (1986)
* Behind the Iron Curtain (1986)
* Nico in Tokyo (1987)
* Fata Morgana (1988)
* Hanging Gardens (1989)
* Heroine (1994)
* Innocent & Vain (2002)

***Φιλμογραφία:

* La Tempesta (1959)
* La Dolce Vita (1960)
* The Velvet Underground and Nico (1966)
* Imitation of Christ (1967)
* The Chelsea Girls (1967)
* Diaries, Notes and Sketches (1970)
* Viva Book Signing (1970)
* La Cicatrice Interieure (1972)
* Athanor (1973)
* Les Hautes Solitudes (1974)
* Le Berceau De Cristal (1975)
* La Vrai Histoire De Gerard Lechomeur (1982)
* Ballhaus Barmbek (1988)

*** Grace Slick (30 Οκτωβρίου 1939)

Η Αμερικανίδα τραγουδίστρια και τραγουδοποιός Grace Barnett Wing είναι γνωστή σαν η lead singer των Jefferson Airplane, Jefferson Starship & Starship.

Γεννήθηκε στο Evanston του Illinois, από τον Ivan W. Wing και την Virginia Barnett και πήγε στο Finch College της Νέας Υόρκης το 1956 και στο University of Miami στη Florida από το 1957 μέχρι το 1959.

Η Grace που είχε πολύ στενή φιλική σχέση με την Janis Joplin και μία σύντομη ρομαντική σχέση με τον Jim Morrison, παντρεύτηκε τον κινηματογραφιστή Gerald "Jerry" Slick και αργότερα τον σχεδιαστή Skip Johnson, για να αποκτήσει τελικά μία κόρη την China Kantner, από τον ….Paul Kantner, κιθαρίστα των Jefferson Airplane.

Η Grace, γνωστή για τον προκλητικό της στίχο αλλά και για τον αλκοολισμό της, ξεκίνησε την καριέρα της με τους Great Society από τους οποίους βρέθηκε αργότερα στους Jefferson Airplane.

Στα πιο γνωστά τραγούδια που ηχογράφησε με τους Jefferson Airplane/Starship, συμπεριλαμβάνονται τα: "White Rabbit", "Somebody to Love", "We Built This City", "Volunteers", "Lather", & "Nothing's Gonna Stop Us Now".

Όπως η Janis Joplin, έτσι και η Slick ήταν πάρα πολύ σημαντική παρουσία για τη Rock μουσική στα τέλη της δεκαετίας του 60. Αποχώρησε όμως το 1988 από τους Jefferson Airplane που είχαν μετονομαστεί σε Jefferson Starship και αργότερα σε σκέτο Starship και το 1989 άφησε για πάντα τη μουσική, στρέφοντας το ενδιαφέρον της στη ζωγραφική.

To 1998, κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία της Grace Slick: Somebody to Love? a Rock and Roll Memoir και “ανακαλύφθηκε” να τραγουδάει το "Knock Me Out" στο soundtrack της ταινίας The Crow: City of Angels μαζί με τη Linda Perry των 4 Non Blondes, το 2000.

***Δισκογραφία:

(Με τους Great Society)
* Conspicious Only In Its Absence (1966)
* How It Was (1967)
* Live At The Matrix (1989)
* Collector's Item (1990)
* Born To Be Burned (1995)

(Με τους Jefferson Airplane)
* Takes Off (1966)
* Surrealistic Pillow (1967)
* After Bathing at Baxter's (1967)
* Crown of Creation (1968)
* Bless Its Pointed Little Head (1969)
* Volunteers (1969)
* Worst Of (1970)
* Bark (1971)
* Long John Silver (1972)
* Thirty Seconds Over Winterland (1973)
* Flight Log (1977)
* The Best Of Jefferson Airplane (1978)
* 2400 Fulton Street (1987)
* Jefferson Airplane (1989)
* White Rabbit & Other Hits (1990)
* Live AtThe Monterey Festival (1991)
* Loves You (1992)
* Live At The Fillmore East (1998)
* Through The Looking Glass (1999)

Με τους (Jefferson Starship/Starship)
* Red Octopus (1975)
* Spitfire (1976)
* Earth (1978)
* Freedom At Point Zero (1979)
* Gold (1979)
* Winds Of Change (1982)
* Nuclear Furniture (1984)
* At Their Best (1993)
* Deep Space/Virgin Sky (1995)
* Deeper Space/Extra Virgin Sky (1995)
* Hits (1998)
* Live: Miracles (1998)
* Greatest Hits: Live At The Fillmore (1999)
* Windows Of Heaven (1999)
* Extended Versions (2000)
* Across The Sea Of Suns (2001)
* Then And Now (2002)

*** Carole King (9 Φεβρουαρίου 1942,)

Η Αμερικανίδα Carole Klein ήταν περισσότερο δραστήρια σαν τραγουδίστρια στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 70, αλλά ήταν ήδη μία επιτυχημένη τραγουδοποιός όχι μόνο πιο πριν από αυτή τη δεκαετία, αλλά και μετά. Το album Tapestry που έκανε το 1971, είναι ένα από τα πιο σπουδαία albums στην ιστορία της Rock μουσικής.

Ξεκίνησε πιάνο από πολύ μικρή και ήδη στο James Madison High School είχε μία δική της μπάντα. Αργότερα πήγε στο Queens College και εκεί γνωρίστηκε με τους Paul Simon & Gerry Goffin. Στο ίδιο κολέγιο, ο Neil Sedaka ήταν συμμαθητής της και ερωτευμένος μαζί της, έγραψε και της αφιέρωσε το "Oh, Carol" που υπήρξε και η πρώτη του μεγάλη επιτυχία. Εκείνη του απάντησε με το "Oh Neil". Παντρεύτηκε τον Gerry Goffin και συνεργάστηκε μαζί του στη σύνθεση πολλών τραγουδιών, που τα έγραφαν για ….άλλους, γιατί οι πολλές προσπάθειες που έκανε η King για τη δική της καριέρα, αποτύγχαναν όλες, μέχρι που το 1971 ήρθε το Tapestry και οι πόρτες ….άνοιξαν!!! Το Tapestry έμεινε στα charts έξη χρόνια και πούλησε παγκοσμίως 22 εκατομμύρια αντίτυπα. Έβγαλε αρκετές επιτυχίες, κέρδισε τέσσερα Grammies και στη λίστα των 500 καλύτερων albums όλων των εποχών, βρίσκεται στο No. 36.

Η συνεργασία Goffin-King (όσο ήταν μαζί), έδωσε επιτυχημένα τραγούδια σε πολλούς καλλιτέχνες. "Will You Love Me Tomorrow" (Shirelles, Dusty Springfield, Laura Branigan, Little Eva, Roberta Flack) "Take Good Care of My Baby" (Bobby Vee, Dion, Bobby Vinton, Stephen Collins, Smokie) "The Loco-Motion" (Little Eva, Grand Funk Railroad, Tina Turner, Kylie Minogue, Dwight Yoakam), "One Fine Day" (Chiffons, Aaron Neville, Rita Coolidge, Natalie Merchant) "Pleasant Valley Sunday" (Monkees), "Some Kind of Wonderful" (Drifters, Grand Funk Rairoad), "Up on the Roof" (Drifters, Laura Nyro, Billy Joe Royal, James Taylor, Neil Diamond, Peter Cincotti), "Chains" (Cookies, Beatles), "(You Make Me Feel Like) A Natural Woman" (Aretha Franklin, Mary J. Blige, Laura Nyro, Patti LaBelle, Celine Dion), "Don't Bring Me Down" (Animals), "Wasn't Born to Follow" ( Byrds), "I'm into Something Good" (Ethel McCrea, Herman's Hermits), "Go Away Little Girl" (Steve Lawrence), "He Hit Me (And It Felt Like a Kiss)" (Crystals).

Η King είναι πολιτικά δραστηριοποιημένη υπέρ των Δημοκρατικών του John Kerry και έχει προταθεί για το Music Hall of Fame το 2007.


***Δισκογραφία:

* Writer (1970)
* Tapestry (1971)
* Music (1971)
* Rhymes and Reasons (1972)
* Fantasy (1973)
* Wrap Around Joy (1974)
* Really Rosie (1975)
* Thoroughbred (1976)
* Simple Things (1977)
* Welcome Home (1978)
* Touch the Sky (1979)
* Pearls: Songs of Goffin and King (1980)
* One to One (1982)
* Speeding Time (1983)
* City Streets (1989)
* Colour of Your Dreams (1993)
* In Concert (1994)
* Time Gone By (1994)
* Carnegie Hall Concert (1996)
* Time Heals All Wounds (1997)
* Goin' Back (1998)
* Super Hits (2000)
* Love Makes the World (2001)
* The Living Room Tour (2005)

*** Βιβλιογραφία: The Rolling Stone Encyclopedia of Rock & Roll

* Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση. (Θα ....επανέλθω!!!)