20 χρόνια χωρίς τον Πρίγκιπα

Γράφει ο Γιώργος Μπιλικάς (Orfeus)
227 άρθρα στο MusicHeaven

Παύλος Σιδηρόπουλος (1948-1990)

Είκοσι χρόνια συμπληρώθηκαν τον περασμένο Δεκέμβριο από το θάνατο του Παύλου Σιδηρόπουλου. Ο Πρίγκιπας, υπήρξε η πιο εμβληματική μορφή του Ελληνόφωνου ροκ. Ένας άνθρωπος που πάλεψε για να εδραιώσει αυτό το είδος μουσικής στην Ελλάδα, χωρίς ποτέ να προδώσει ούτε τις αρχές του, ούτε το καλλιτεχνικό του όραμα. 

Ο Παύλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948 και από την πλευρά της μητέρας του, συγγένευε με την πεζογράφο Έλλη Αλεξίου και με τον Αλέξη Ζορμπά. Στα τέλη της δεκαετίας του 60, ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη για να σπουδάσει στο Μαθηματικό Τμήμα του Αριστοτελείου, έχοντας για συγκάτοικο τον Βαγγέλη Γερμανό. Παρακολουθούσε όμως ανελλιπώς τη ροκ σκηνή της συμπρωτεύουσας και ήρθε σε επαφή με το Blues χάρη στον κιθαρίστα Johnny Labizzi.

Το 1969, γνωρίζεται με τον κιθαρίστα των Olympians, Παντελή Δεληγιαννίδη, φορμάρει μαζί του το ντουέτο Δάμων & Φιντίας, κατεβαίνουν στην Αθήνα και αρχίζουν να γράφουν τα πρώτα τους τραγούδια. Κυκλοφορούν το πρώτο τους single “Ο κόσμος τους/Ξέσπασμα” και ξεκινούν εμφανίσεις στο Κύτταρο δίπλα στον Διονύση Σαββόπουλο.

Το 1971, συμμετέχουν στο δίσκο Ζωντανοί στο Κύτταρο με τα “Απογοήτευση” & “Γέρο-Μαθιός”, όπως επίσης συμμετέχουν και στο δίσκο Το Rock Σήμερα.

Το 1972, προσχωρούν στα Μπουρμπούλια που μέχρι τότε συνεργάζονταν με τον Διονύση Σαββόπουλο και κυκλοφορούν το single “Ο Ντάμης ο Σκληρός/Απογοήτευση”. Η συνεργασία του Παύλου με τα Μπουρμπούλια, θα κρατήσει μέχρι το 1974 και η μεταπολίτευση τον βρίσκει εργάτη στο εργοστάσιο του πατέρα του. Επιστρέφει όμως στη μουσική μέσα από τη συνεργασία του με τον Γιάννη Μαρκόπουλο. Μία συνεργασία που ο Παύλος θα αποκηρύξει αργότερα, παρ΄όλο που μέσα από τη συνεργασία αυτή, θα ηχογραφήσει σημαντικά τραγούδια του συνθέτη, στην περίοδο 1974-1987. Εκτός από αυτή τη συνεργασία, θα έχει και μία συνεισφορά (μαζί με την αδελφή του τη Μελίνα) στο πιο κλασικό άλμπουμ της ελληνικής ροκ δισκογραφίας, Μεταφοραί-Εκδρομαί ο Μήτσος.

Εξίσου κλασικό και σημαντικό είναι και το αποτέλεσμα της συνεργασίας του με τους Σπυριδούλα. Γνωρίζεται μαζί τους το 1977 και κυκλοφορούν το Φλου το οποίο ήταν το πρώτο άλμπουμ στην Ελλάδα που έφτασε στα ανώτερα –της εποχής- επίπεδα τεχνικής και καλλιτεχνικής αρτιότητας. Ο Παύλος και οι Σπυριδούλα βρίσκονται στην καλύτερή τους στιγμή, επαναφέρουν το ροκ στο προσκήνιο και δικαίως ο δίσκος αυτός θεωρείται σήμερα ορόσημο.

Το 1979, συμμετέχει στην ταινία “Ο Ασυμβίβαστος” και ερμηνεύει τα τραγούδια της ταινίας σε στίχους και μουσική του Ανδρέα Θωμόπουλου. Από αυτή την ταινία προκύπτει το “Να μ’ αγαπάς”, μία από τις πιο δημοφιλείς και πολυπαιγμένες ελληνικές ροκ μπαλάντες. Την ίδια εποχή, εμφανίζεται και στην τηλεοπτική σειρά “Οικογένεια Ζαρντή”.

Το ροκ βέβαια, παραμένει το κύριο πεδίο της δράσης του και μαζί με τον κιθαρίστα Θοδωρή Παπαντίνα, ιδρύουν την Εταιρία Καλλιτεχνών και συμμετέχουν στην ιστορική συναυλία στο Σπόρτινγκ μαζί με τους Δημήτρη Πουλικάκο, Σταύρο Λογαρίδη και άλλους. Η συναυλία αυτή, θεωρείται ως μία από τις πιο σημαντικές στην Ελλάδα, γιατί –όπως και το Φλου- αναζωπύρωσε το ροκ κίνημα που μέχρι τότε είχε παραγκωνιστεί είτε λόγω χούντας, είτε λόγω πολιτικού τραγουδιού που από τη μεταπολίτευση και μετά, βρίσκονταν στο προσκήνιο.

Η Εταιρία Καλλιτεχνών δεν κρατάει όμως πολύ. Μεσολαβεί μία συνεργασία με τους Sharp Ties και ο Παύλος, σχηματίζει τους Απροσάρμοστους ηχογραφώντας μαζί τους το Εν Λευκώ. Την ίδια περίοδο, πειραματίζεται με το Blues και οργανώνει συναυλίες στο Rodeo με τους Blues United Musicians.    

Το 1984, κυκλοφορεί με τους Απροσάρμοστους το Zorba the Freak σε παραγωγή του Δημήτρη Πουλικάκου και το 1985 κάνει μία εμφάνιση στη Biennale της Βαρκελώνης.

Το 1989, κυκλοφορεί το άλμπουμ Χωρίς Μακιγιάζ και την ίδια χρονιά υπογράφει νέο συμβόλαιο με την ΕΜΙ.

Το καλοκαίρι του 1990, παραλύει το αριστερό του χέρι και οι γιατροί δεν μπορούν να εντοπίσουν την αιτία. Ο Παύλος απογοητεύεται, στεναχωριέται και αναγκάζεται να βγαίνει στα lives με το χέρι δεμένο.

Τον Δεκέμβριο του 1990 μπαίνει στο στούντιο με τους Απροσάρμοστους για την ηχογράφηση του νέου τους άλμπουμ, αλλά στις 6 Δεκεμβρίου του 1990 πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς λόγω υπερβολικής δόσης ναρκωτικών. Με το θάνατό του,  κλείνει το πιο σημαντικό κεφάλαιο του Ελληνόφωνου ροκ και ένα από τα πιο σημαντικά κεφάλαια για την Ελληνική μουσική γενικότερα.

Για το θάνατό του, με πληροφόρησε τηλεφωνικά η κοινή μας φίλη Μαρία Αριστοπούλου και θυμάμαι ότι στην κηδεία του που έγινε στον Κόκκινο Μύλο, ήταν πάνω από 1500 άτομα.

Μετά το θάνατο του Παύλου, κυκλοφόρησαν τρεις ακόμα δίσκοι. Οι Άντε και Καλή Τύχη Μάγκες (είναι το άλμπουμ που δεν κατάφερε να ολοκληρώσει) με φωνητικά από τους Γιάννη Αγγελάκα, Γιάννη Γιοκαρίνη & αδελφούς Κατσιμίχα, τα Μπλουζ του Πρίγκιπα και το Εν Αρχή Ην ο Λόγος.   

Ο Παύλος πέθανε πριν από είκοσι χρόνια, αλλά τα τραγούδια του συνεχίζουν να παίζονται, να ακούγονται και να διαδίδονται, γιατί ήταν ο καλλιτέχνης που μέσα από τα τραγούδια του, μίλησε με τη σκληρή γλώσσα της πραγματικότητας, χωρίς να τον ενδιαφέρει να χαϊδέψει τα αυτιά των ακροατών του για να γίνει εμπορικός.

Προσιτός και οικείος, σαν και μένα και σαν και σένα, δεν κατάφερα να του πάρω μία ζωντανή συνέντευξη για τον 9,41 Επικοινωνία FM παρ’ όλο το κλεισμένο ραντεβού μας. Μου τον “έκλεψε” μία ξαφνική συναυλία του στο Ηράκλειο της Κρήτης και τελειώνοντας, θέλω να συμπληρώσω ότι με πήρε μόνος του τηλέφωνο για να με ενημερώσει σχετικά με τη ματαίωση της συνέντευξης.

“Γιώργο μου σου ζητώ συγγνώμη, αλλά δεν μπορώ να έρθω στο Ηράκλειο της Αττικής, γιατί πρέπει να πάω στο Ηράκλειο της Κρήτης”

R.I.P. Παύλο…

Σημείωση: Πέρα από τις προσωπικές μου μνήμες, χρησιμοποίησα σαν πηγές το βιβλίο “Παύλος Σιδηρόπουλος-Πού Να Γυρίζεις” του Άκη Λαδικού και το αφιέρωμα από την εφημερίδα της ΑΕΠΙ.

Ευχαριστώ για την ανάγνωση…