ελληνική μουσική
    Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
    αρχική > e-Περιοδικό > No_Music

    Το κύμα που τραγουδάει

    Μια φορά κοντά σε ένα γιαλό ζούσε μια οικογένεια με δυο παιδιά. Το Γιώργη και την Αλεξία. O πατέρας τους ήταν καπετάνιος και έλειπε για πολύ καιρό στα θαλασσινά του ταξίδια. Επειδή λοιπόν τα παιδιά τον επιθυμούσαν συχνά, είχαν συμφωνήσει να κατεβαίνουν στη θάλασσα και να του τραγουδάνε, για να τους πηγαίνει το κύμα τα τραγούδια τους...
    Γράφει το μέλος Πηγή Καφετζοπούλου (AlienP)
    22 άρθρα στο MusicHeaven
    Κυριακή 28 Αύγ 2005
    Τα παιδιά αγαπούσαν πολύ να σκαρώνουν τραγουδάκια με όσα ήθελαν να πουν στον πατέρα τους και μετά περίμεναν την απάντησή του. Έπαιρναν όρκο πως κάθε βραδάκι άκουγαν τα πιο όμορφα τραγούδια, από το κύμα, μα κανείς δεν τα πίστευε.

    Πολλοί στάθηκαν εκεί κοντά και προσπάθησαν να αφουγκραστούν το τραγούδι που έφερνε το κύμα, μάταια όμως. Αυτή η ιστορία συνεχιζόταν για καιρό και κάποτε όταν ο Γιώργης πήγε στο Γυμνάσιο και η Αλεξία πέρασε τα δέκα, η μητέρα τους, τους συμβούλεψε να σταματήσουν αυτό το παραμύθι, γιατί ο κόσμος τα έπαιρνε για ζαβά.

    Απρόθυμα τα δυο παιδιά ακολούθησαν την προσταγή της και αφοσιώθηκαν στα διαβάσματά τους. Λίγο καιρό αργότερα μεγάλη συμφορά βρήκε την οικογένεια! Έμαθαν πως το καράβι που ταξίδευε ο πατέρας, είχε βυθιστεί σε μακρινά βαθιά νερά και πως κανένας δεν είχε σωθεί από το ναυάγιο.

    Μέσα στην αβάσταχτη πίκρα τους τα παιδιά έριξαν το κρίμα στη μητέρα τους και πίστευαν πως χάσανε τον αγαπημένο τους πατέρα επειδή είχαν σταματήσει να του τραγουδούν. Από εκείνη τη στιγμή δεν πέρασε μέρα που να μην κατέβουν στο γιαλό να πουν από ένα τραγουδάκι.

    Και παρόλη τη μεγάλη τους στεναχώρια ήταν ευχαριστημένα, γιατί θαρρούσαν πως εξακολουθούσαν να ακούν την απάντηση του πατέρα τους. Αυτό το κράτησαν μυστικό γιατί ήξεραν πως αν το φανέρωναν, θα τους περιγελούσαν.

    Μετά από μερικούς μήνες ένα το απογευματάκι του Δεκαπενταύγουστου, καθώς τα δύο αδέρφια είχαν πει τα τραγουδάκια τους, άκουσαν και πάλι τη φωνή του πατέρα τους από το κύμα. Αυτή τη φορά τόσο δυνατά, σαν να τους τραγουδούσε από εκεί κοντά τους.

    Κοίταξαν γύρω τους και έκπληκτα αντίκρισαν τον πατέρα τους να τρέχει προς το μέρος τους. Αγκαλιάστηκαν σφικτά και οι τρεις τους και άρχισαν να τραγουδούν δυνατά ένα χαρούμενο τραγούδι.

    Ο πατέρας είχε σωθεί και όλοι πίστεψαν πως είχε γίνει θαύμα. Κι από τη στιγμή που πίστεψαν στο θαύμα, άρχισαν αυτομάτως να ακούν και να χαίρονται τα τραγούδια του κύματος.

    Γιατί αυτό που οι άνθρωποι λέμε θαύμα μπορεί να είναι το πιο απλό πράγμα. Και δεν ζητά τίποτα ακριβότερο παρά πίστη και αγάπη!

    Tags
    Καλλιτέχνες:Αλέξια



    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #2711   /   28.08.2005, 02:39   /   Αναφορά
    Νά 'σαι καλά, Πηγούλα!..Ευχαριστούμε..
    #2714   /   28.08.2005, 17:07   /   Αναφορά
    Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο ! ! ! !

    Συγκηνίθηκα!!!!
    #2717   /   29.08.2005, 09:38
    Πολυ γλυκο!

    #2718   /   29.08.2005, 10:35   /   Αναφορά
    Σ’ ευχαριστώ Πηγούλα, γιατί με το όμορφο παραμυθάκι που μας κέρασες, μας αναπτέρωσες την ελπίδα του Θαύματος!
    #2719   /   29.08.2005, 11:10   /   Αναφορά
    :))
    #2720   /   29.08.2005, 11:28   /   Αναφορά
    Mε συγκινείς επικίνδυνα...
    #2721   /   29.08.2005, 14:53
    Πολύ ωραίο... Συγχαρητήρια.

    #2724   /   29.08.2005, 20:09   /   Αναφορά
    Θα πω κάτι που ίσως ακουστεί παράξενο, μα, ακριβώς αυτό δεν είναι το ζητούμενο;



    Κάποτε ένα άτομο που το ένιωθα πολύ κοντά μου και που δεν μπορούσα να αγγίξω, καθ' ότι βρισκόταν κάπου στα νότια στην άλλη άκρη του Αιγαίου, χάιδευα την επιφάνεια της θαλάσσης και παρακαλούσα από μέσα μου τα δελφίνια να ταξιδέψουν αυτή μου την ανάγκη. Να αγγίξω αυτόν τον άνθρωπο.

    Όταν κάποτε μετά από καιρό συναντηθήκαμε, χωρίς να το αναφέρω, μου είπε επί λέξει:

    "Ξέρεις, κάθε που κολυμπούσα στη θάλασσα, ένιωθα το χάδι σου στο νερό...



    Ναι Πηγούλα, συμβαίνει στ' αλήθεια!



    Να ‘σαι καλά...

    #2726   /   30.08.2005, 09:55   /   Αναφορά
    μου έχεις ζητήσει να μη γράφω καλά λόγια για σένα. Μα όταν σε ρώταγα για το παιξιμό μου στην κιθάρα είπες και στη ζωή μου και στη κιθάρα να είμαι εκφραστικός να στάζει από τις χορδές το συναίσθημα και να λυτρώνει. Δεν θα γράψω καλά λόγια για σένα θα πω μόνο πως στη συναυλία του Δίφωνου δάκρισα από καμάρι και χαρά όταν ο Σωκράτης είπε τη Νεραιδα σας και πως τα χαράματα λυτρώθηκα διαβάζοντας τούτο εδώ...



    δεν θα πω τίποτα καλό δεν έχω λόγια, θα ευχηθώ να μείνεις ονειρεμένη!

    Στρατής
    #2734   /   30.08.2005, 15:28   /   Αναφορά
    λατρεμένη μου ψυχοθεραπευτρια να με χαίρεσαι!

    Κι εγώ χτες σκίρτησα περίφανος που άκουγα τον Μάλαμα...
    #2771   /   01.09.2005, 16:49   /   Αναφορά
    ευχαριστώ Μιουζικχεβενάκια!
    #3184   /   27.10.2005, 13:24   /   Αναφορά
    είσαι αξιαγάπητο πλάσμα Πηγή μας, δε χωρά αμφιβολία!
    #3206   /   29.10.2005, 11:49   /   Αναφορά
    Πηγή σε ευχαριστώ ψυχή μου!
    #4156   /   03.03.2006, 15:03   /   Αναφορά
    Ναι Πηγη.Ετσι ειναι!Η πιστη και η αγαπη για κατι που επιθυμουμε και μετα πραγματοποιειται ειναι το θαυμα.

    Πολυ συγκινητικο!
    #4157   /   03.03.2006, 15:51   /   Αναφορά
    Η πίστη δεν εξηγείται.Ωραίο άρθρο
    #10634   /   05.12.2007, 12:31
    Πολυ ωραίο!:)

    #10669   /   08.12.2007, 00:48   /   Αναφορά
    polu oraio pramuthi.......popo siginithika vradiatika
    #13043   /   15.04.2008, 15:32   /   Αναφορά
    Τι γλυκό παραμυθάκι...! Μου άρεσε πολύ!!
    #17403   /   28.12.2008, 10:27   /   Αναφορά
    Ανατρίχιασα!!!!!!!!!!!!!!

    Είναι υπέροχο......

    Μπράβο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!