Οι Μεγάλοι Απόντες: John Lennon

Όταν αρκετά χρόνια πίσω “έμπαινα” στη Rock μουσική, διάλεγα τα συγκροτήματα που μου άρεσαν, απέρριπτα κάποια άλλα και ξεχώριζα ακόμα το ποιος μου άρεσε περισσότερο από τα μέλη τους. Έτσι άρχισα σιγά-σιγά να φτιάχνω έναν κόσμο δικό μου με τα “είδωλά” μου, αλλά ήμουν ανύποπτος για το τι μπορεί να συμβεί. Αυτό το “καθημερινό” γεγονός που βιώνουν όλοι οι άνθρωποι (η απώλεια δηλαδή αγαπημένων προσώπων), δεν ίσχυε μόνο για τη δική μου γειτονιά, για τη δική μου οικογένεια ή για τους δικούς μου φίλους. Ίσχυε και ισχύει για όλους. Αλλά όταν αγαπάς κάποιον, δεν σκέφτεσαι αυτό το πράγμα. Σκέφτεσαι οτιδήποτε άλλο, εκτός απ’ αυτό.
Το χτύπημα που διόρθωσε τη ρομαντική μου πορεία και μ’ έφερε στα “ίσια μου”, ήρθε πολύ νωρίς. Ήρθε το καλοκαίρι του 1969, όταν διάβασα στην εφημερίδα του πατέρα μου για τον θάνατο του αγαπημένου μου Rolling Stone, του Brian Jones. Και ύστερα, έφυγαν κι’ άλλοι…κι’ άλλοι….κι’ άλλοι…..
Ξέρουμε πως είναι σήμερα τα μουσικά πράγματα χωρίς αυτούς. Δεν ξέρουμε όμως πως θα ήταν εάν κατόρθωναν να προσφέρουν όλα όσα είχαν για να προσφέρουν στην υπόθεση της μουσικής.
Αλλά είπαμε: “Όλα είναι δρόμος”.

25 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την δολοφονία του Lennon (γι’ αυτό και ξεκινάω αυτή την ενότητα με τον John) και δεν μπορεί κανείς να μην το θυμάται, να μην το σκέφτεται, ή να μην το γνωρίζει. Θα μπω πάλι στη περίφημη Χρονομηχανή μου και θα σας προσκαλέσω για ένα ταξίδι στο παρελθόν. Ελάτε…….

*** Background…….

* Fred Lennon

- Ο πατέρας του John, Fred Lennon μεγάλωσε χωρίς γονείς. Δεν γνώρισε ποτέ τη μητέρα του και ο πατέρας του, ο Jack Lennon, πέθανε στα 1921 όταν ο Fred ήταν μόλις 9 ετών. Ο Jack Lennon (παππούς του John), γεννήθηκε στο Δουβλίνο αλλά έζησε πολλά χρόνια στις Η.Π.Α. (Kentucky) σαν επαγγελματίας τραγουδιστής. Ήρθε στην Αγγλία στα 1910 και εγκαταστάθηκε στο Liverpool. Το μοναδικό του παιδί ο Fred Lennon, γεννήθηκε στα 1912, αλλά χάνοντας πολύ γρήγορα τη μητέρα του και στα 9 του χρόνια τον πατέρα του, βρέθηκε στο ορφανοτροφείο Bluecoat School του Liverpool, από το οποίο έφυγε στα 15 του.

* Julia Stanley

- Η μητέρα του John, Julia Elizabeth Stanley γεννήθηκε στο Liverpool στα 1914 και ήταν το τέταρτο παιδί της πολυμελούς οικογένειας του George Stanley και της Annie Millward. Ο George Stanley παντρεύτηκε την Annie Millward κάπου στα 1904. Τα δύο πρώτα τους παιδιά πέθαναν σε βρεφική ηλικία και στα 1906 γεννήθηκε η Mary - Mimi - Stanley (θα τη χρειαστούμε σε λίγο). Τα επόμενα παιδιά του George και της Annie ήταν η Elizabeth (1910), η Anne (1912), η Julia (1914) και η Harriet (1916).
Η Mimi παντρεύτηκε με τον George Smith, αλλά δεν απέκτησαν ποτέ δικά τους παιδιά.

* Fred Lennon & Julia Stanley

- Η πρώτη φορά που ο Fred Lennon συνάντησε την Julia Stanley, ήταν μόλις μία εβδομάδα αφού είχε αφήσει το ορφανοτροφείο. Κάθονταν σε ένα παγκάκι στο Sefton Park, με ένα φίλο του, που του μάθαινε πώς να “καμακώνει” κορίτσια. Κοιτούσαν λοιπόν ένα κορίτσι και εκείνη είπε: "You look silly" για να πάρει την απάντηση του Fred: "You look lovely". Το κορίτσι αυτό, ήταν η Julia Stanley.
Ο Fred δούλευε στο λιμάνι, αλλά αργότερα μπήκε σε ένα καράβι σαν μάγειρας και κάθε φορά που το καράβι “έπιανε” Liverpool, έβγαινε με την Julia. Παντρεύτηκαν δέκα χρόνια μετά το περιστατικό του πάρκου από δική της πρόταση/στοίχημα και ο Fred ομολόγησε ότι την παντρεύτηκε για πλάκα. Για να μη χάσει δηλαδή το στοίχημα. Ο γάμος έγινε στις 3 Δεκεμβρίου του 1938 και η οικογένεια της Julia, που δεν συμφώνησε ποτέ με αυτή την επιλογή της κόρης τους, απουσίαζε από την τελετή. Μετά από τον γάμο, ο Fred έφυγε πολύ σύντομα, για ένα τρίμηνο ταξίδι στις Δυτικές Ινδίες.

* John Winston Lennon

- Την άνοιξη του 1940, η Julia ανακάλυψε ότι ήταν έγκυος. Το Liverpool είχε υποστεί βαρύ βομβαρδισμό από τους Γερμανούς και κανείς δεν ήξερε που στο διάολο ήταν ο Fred. Ζούσε; Είχε σκοτωθεί; Στις 9 Οκτωβρίου 1940 στις 06:30 το πρωί, η Julia έφερε στον κόσμο ένα αγόρι και η αδελφή της η Mimi του έδωσε το όνομα John Winston. (Το Winston προς τιμήν του Winston Churchill).
Σ’ αυτά τα δύο χρόνια του γάμου, η Julia πήγαινε κάθε μήνα στα γραφεία της εταιρίας που ανήκε το καράβι που δούλευε ο Fred και έπαιρνε κανονικά τον μισθό του. Δεκαοχτώ μήνες όμως μετά τη γέννηση του John και καθώς ο Fred εξακολουθούσε να μη δίνει σημεία ζωής, η εταιρία τον “απέλυσε” και η Julia έπαψε να εισπράττει το μηνιάτικο. Ένα χρόνο μετά, η Julia ζήτησε και έλαβε από την πολιτεία το διαζύγιό της από τον “άφαντο” σύζυγο. Η ζωή της όμως ήταν άσχημη. Έμεινε έγκυος από έναν νεαρό στρατιωτικό και με συμβουλή του πατέρα της, το παιδί δόθηκε για υιοθεσία αμέσως μετά τη γέννησή του (Ιούνιος 1945). Κανείς δεν έμαθε ή δεν άκουσε ποτέ κάτι για αυτό το παιδί. Ειπώθηκε κάποια στιγμή, ότι βρίσκεται στη Νορβηγία και έτσι έπαψαν να ασχολούνται. Μετά από αυτό, η Julia έπιασε δουλειά σε ένα café στο Penny Lane και εκεί γνώρισε τον John Dykins. Η οικογένεια Stanley εναντιώθηκε και σε αυτή τη σχέση. Η Julia όμως ήταν ερωτευμένη. Πήρε λοιπόν τον μικρό John και πήγε να ζήσει μαζί με τον μεγάλο John. Όμως……

* Julia, Fred & Mimi

- ……Όμως η Mimi, είχε πάντοτε την πεποίθηση ότι η Julia δεν είναι ικανή να μεγαλώσει ένα παιδί. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, πήγε και της ζήτησε να πάρει τον John κοντά της, αλλά η Julia αρνήθηκε. Ζούσε με τον Dykins σε ένα μικρό διαμέρισμα και ο μικρός John ήταν αδύνατον να έχει δικό του δωμάτιο. Με αυτό το επιχείρημα η Mimi, απευθύνθηκε σε κοινωνικούς λειτουργούς οι οποίοι ζήτησαν από την Julia και τον Dykins να νοικιάσουν ένα μεγαλύτερο σπίτι, αλλά τα οικονομικά τους δεν επέτρεπαν κάτι τέτοιο. Έτσι η Mimi κατάφερε να “αρπάξει” τον John, ο οποίος μετακόμισε στο μεγαλύτερο σπίτι της θείας του. (Είδατε που σας είπα πιο πριν, ότι θα τη χρειαστούμε;)
Τότε περίπου, ενεφανίσθη και ο “εξαφανισμένος” Fred, που τηλεφώνησε και ζήτησε να πάρει τον John μαζί του για ένα Σαββατοκύριακο στο Blackpool. Αυτό που δεν είπε, είναι ότι το πραγματικό του σχέδιο, ήταν να μεταναστεύσει στη Νέα Ζηλανδία μαζί με τον John. Η Mimi δεν μπορούσε να αρνηθεί στον Fred να δει το παιδί του και έτσι, του επέτρεψε να τον πάρει μαζί του για το weekend. Αντέδρασε όμως ακαριαία η Julia, που αντιλήφθηκε ότι ο Fred κάτι σκαρώνει και πήγε στο Blackpool όπου και απαίτησε από τον πρώην άντρα της, να της δώσει τον John και φυσικά, τον επέστρεψε στη Mimi. O John, δεν είδε ξανά τον πατέρα του μέχρι το 1968 που ήταν πλέον ένας διάσημος Beatle.

* John & Mimi

- Η Mimi ήταν συντηρητική και ανέθρεψε τον John σύμφωνα με τον δικό της τρόπο. Δεν υπήρξε ποτέ βίαιη μαζί του. Πίστευε ότι η βιαιότητα είναι αδυναμία. Καμιά φορά, του έβαζε τις φωνές ή τον αγνοούσε. Αλλά ο John μισούσε να τον αγνοούν. Έτσι είχε βρει το κουμπί του για να γίνεται πάντα το δικό της. Για να είναι μάλιστα σύμφωνη και με τις πεποιθήσεις της, δεν του πρόσφερε συχνή ψυχαγωγία. Πήγαιναν έξω κάθε Χριστούγεννα συνήθως για να δουν μία ταινία του Walt Disney και κάθε καλοκαίρι πήγαιναν στο Strawberry Fields στην ανθοκομική έκθεση που γινόταν εκεί. Αν ο John ήθελε ακόμα κάτι ανάμεσα σε αυτά τα δύο γεγονότα, έπρεπε να αποταθεί στον θείο George, γιατί από την Mimi ήταν αδύνατο να πάρει κάτι περισσότερο. Μέχρι τα 14 του, είχε χαρτζιλίκι 5 σελίνια την εβδομάδα, αλλά μπορούσε να κερδίζει περισσότερα εάν βοηθούσε τη θεία του στο σπίτι ή το θείο του στον κήπο.
Η Mimi ναι, είχε τον δικό της τρόπο. Ήταν αυταρχική μαζί του. Λειτουργούσε όμως και σαν τοίχος ανάμεσα στον John και στην μητέρα του. Κανόνιζε έτσι τα πράγματα, ώστε όταν ερχόταν η Julia να δει τον γιο της, ο John ήταν στο σχολείο ή είχε βγει έξω με τον θείο του. Αν τύχαινε να είναι στο σπίτι, τότε η Mimi φρόντιζε να τον κλείνει στο δωμάτιό του. Και εκεί………..

- …….Εκεί ανακάλυψε το ραδιόφωνο και την αγάπη του για τη μουσική. Του άρεσε να τραγουδάει, αλλά ξεχνούσε τα λόγια και έβαζε δικά του. Έτσι χωρίς να το ξέρει, περπατούσε ήδη στο δρόμο της τραγουδοποιίας. (Πολλά χρόνια αργότερα, θα δήλωνε ότι τα χρόνια που πέρασε μαζί με τη Mimi και τον George, ήταν τα καλύτερα της ζωής του, παρ’ όλο που διαφωνούσε με τον αυταρχικό και συντηρητικό χαρακτήρα της θείας του).

* Ο John στο Dovedale Primary

- Το πρώτο του σχολείο ήταν το Dovedale Primary (στο ίδιο σχολείο ήρθε μερικά χρόνια αργότερα και ο George Harrison) και η Mimi ήθελε να τον πηγαίνει η ίδια μέχρι την πόρτα. Αυτό έγινε για πολύ λίγο διάστημα, γιατί ο John απαίτησε να πηγαίνει μόνος του. Βέβαια, εκείνη με την υπερπροστατευτικότητά της, τον κατασκόπευε γιατί δεν ήθελε ο ανεψιός της να κάνει παρέα με “βρωμόπαιδα”. Ο John από την άλλη μεριά, ανέπτυσσε σιγά-σιγά έναν χαρακτήρα αρχηγικό. Είχε φτιάξει τη δική του συμμορία και στους καυγάδες ήταν πρώτος. Πολύ γρήγορα, άρχισε να γράφει μικρές δικές του ιστορίες που τις τιτλοφορούσε "Sport, Speed and Illustrated" και τις τελείωνε όλες με τη φράση: "If you liked this one, come again next week it'll be even better". ¶ρχισε επίσης να γράφει και ποιήματα τα οποία όταν γίνονταν πολύ προσωπικά, τα έγραφε με τέτοιο γραφικό χαρακτήρα, ώστε να μπορεί να τα διαβάζει μόνο ο ίδιος. Το αγαπημένο του βιβλίο, ήταν το “Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων”.

* John & Julia

- Στα 1947, η Julia απέκτησε το τρίτο της παιδί και το ζευγάρι πήγε να ζήσει με τον πατέρα της Julia που τώρα ήταν μόνος και ο οποίος πέθανε όταν η Julia ήταν έγκυος στο τέταρτο της παιδί (το δεύτερο από τον Dykins). Αποφάσισαν λοιπόν να πουλήσουν το μεγάλο σπίτι του πατέρα της και αγόρασαν ένα μικρότερο πολύ κοντά στην αδελφή της τη Mimi. Έτσι…..

- …….Έτσι ο John, πληροφορήθηκε (ξέρουμε πως γίνονται αυτά) ποια είναι η πραγματική του μητέρα, άρχισε να κάνει συχνές επισκέψεις στο σπίτι της Julia. Η σχέση και η αγάπη που αναπτύχθηκε μεταξύ τους, ήταν μοναδική. Ήταν η σχέση που θα έπρεπε να είναι και που έλειπε από τον John. Η Mimi πληροφορήθηκε τα περί συχνών επισκέψεων (κι’ αυτά ξέρουμε πως γίνονται), αλλά δεν αντέδρασε. Η Julia είχε το ίδιο χιούμορ με τον John και λάτρευε επίσης τη μουσική. Έπαιζε μπάντζο. Του μάθαινε λοιπόν όχι μόνο να παίζει τραγούδια, αλλά να θυμάται και τα λόγια.
Σε λίγο καιρό, ο John ζήτησε από τη Julia μία κιθάρα και εκείνη που δεν ήθελε να διαφοροποιηθεί από τον τρόπο που αδελφή της μεγάλωνε τον John, του είπε ότι είναι καλύτερα να την ζητήσει από την Mimi. Ok!!!! O John, ήξερε φυσικά από ποιον θα την ζητήσει. Από τη Mimi? Όχι βέβαια. Δεν θα είχε ούτε μία πιθανότητα. Έτσι, πήγε κατ’ ευθείαν στο θείο George και την επομένη ημέρα κρατούσε στα χέρια του την πρώτη του κιθάρα.

* John & Quarry Bank High School (1952-1957)

- Ο John πήγε στο Quarry Bank High School τον Σεπτέμβριο του 1952, αλλά δεν του άρεσε καθόλου. Για να πάει στο σχολείο, φορούσε τα ρούχα που του διάλεγε η θεία του, αλλά πολύ γρήγορα βρέθηκε στα “νερά” του. Έφτιαξε μια καινούργια συμμορία στην οποία ήταν φυσικά ο αρχηγός και άλλαζε ρούχα λίγα τετράγωνα πιο πέρα από το σπίτι της θείας του, φορώντας αυτά που ήθελε ο ίδιος. Στα μαθήματα δεν πήγαινε καθόλου καλά. Έχασε την δεύτερη και την τρίτη τάξη, αλλά ένοιωθε πολύ ευτυχισμένος και ας ανησυχούσε η Mimi για το τι συμβαίνει με τον ανεψιό της. Οι σχέσεις τους χειροτέρευαν συνεχώς, αλλά ο John έβρισκε “καταφύγιο” στη μητέρα του ή στον θείο George, του οποίου ο ξαφνικός θάνατος τον Ιούνιο του 1955 τον σοκάρισε.
Ένα άλλο “καταφύγιο” του John ήταν η μουσική. Εκεί λοιπόν στο Quarry Bank High School, έφτιαξε την πρώτη του μπάντα, τους Quarry Men στους οποίους προστέθηκε ο 15χρονος Paul McCartney στα 1957. Ένα χρόνο αργότερα (1958), προστέθηκε στους Quarry Men και ο 15χρονος George Harrison. Το 1958, ήταν μια δύσκολη χρονιά για τον John, αφού είδε την μητέρα του να σκοτώνεται μπροστά στα μάτια του από ένα αυτοκίνητο. Ο αναπάντεχος χαμός της μητέρας του τον επηρέασε πολύ βαθιά. Χώθηκε περισσότερο μέσα στη μουσική και δέθηκε περισσότερο με τον McCartney που είχε χάσει και εκείνος τη μητέρα του πρόσφατα από καρκίνο. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία και η ιστορία είναι γνωστή.

Στα 1962, παντρεύτηκε την Cynthia (απέκτησαν ένα γιο, τον Julian), την οποία όμως άφησε για χάρη της Yoko Ono που την παντρεύτηκε στα 1969 και στα 1970 με την διάλυση των Beatles, ξεκίνησε την προσωπική του καριέρα.

*** Δισκογραφία:

* Unfinished Music No.1 - Two Virgins
- 11 Νοεμβρίου 1968 (US), 29 Νοεμβρίου 1968 (UK)
* Unfinished Music No. 2 - Life with the Lions
- 9 Μαΐου 1969 (UK), 26 Μαΐου 1969 (US)
* Wedding Album
- 20 Οκτωβρίου 1969 (US), 7 Νοεμβρίου, 1969 (UK)
* Live Peace In Toronto
- 12 Δεκεμβρίου 1969 (US & UK)
* John Lennon/Plastic Ono Band
- 11 Δεκεμβρίου 1970 (US & UK)
* Imagine
- 9 Σεπτεμβρίου 1971 (US), 8 Οκτωβρίου 1971 (UK)
* Some Time In New York City
- 12 Ιουνίου 1972 (US), 15 Σεπτεμβρίου 1972 (UK)
* Mind Games
- 2 Νοεμβρίου 1973 (US), 16 Νοεμβρίου 1973 (UK)
* Walls And Bridges
- 26 Σεπτεμβρίου 1974 (US), 4 Οκτωβρίου 1974 (UK)
* Rock 'N' Roll
- 17 Φεβρουαρίου 1975 (US), 21 Φεβρουαρίου 1975 (UK)
* Shaved Fish
- 24 Οκτωβρίου 1975 (US & UK)
* Double Fantasy
- 17 Νοεμβρίου 1980 (US & UK)
* John Lennon Collection
- 1 Νοεμβρίου 1982 (UK), 8 Νοεμβρίου 1982 (US)
* Milk And Honey
- 19 Ιανουαρίου 1984 (US), 23 Ιανουαρίου 1984 (UK)
* Live In New York City
- 24 Ιανουαρίου 1986 (US), 24 Φεβρουαρίου 1986 (UK)
* Menlove Ave.
- 27 Οκτωβρίου 1986 (US), 3 Νοεμβρίου 1986 (UK)
* Imagine: John Lennon
- 4 Οκτωβρίου 1988 (US), 10 Οκτωβρίου 1988 (UK)
* Lennon
- 30 Οκτωβρίου 1990 (UK), Ιούλιος 1991 (US)

*** Οι Καταθέσεις του:

- Η κυκλοφορία του άλμπουμ Plastic Ono Band τον Δεκέμβριο του 1970 είναι ένα σοκ στο Μπητλικό στρατόπεδο των θαυμαστών. Είναι εξαιρετικό, αλλά και ενοχλητικό. Ο John ουρλιάζει σπαρακτικά στο "Mother" για το χαμό της Μάνας και για την εξαφάνιση του Πατέρα.

- Στο Ντυλανικό "Working Class Hero" κάνει ρεφρέν με το: "A working class hero is something to be, if you want to be a hero then just follow me". Η ειρωνεία εδώ είναι ότι ο John προερχόταν από τη μεσαία τάξη αλλά το άγχος του ήταν πως ήθελε να ανήκει στην εργατική.

- “Καθαρίζεται” και εξορκίζεται στο "God", όπου δηλώνει ξεκάθαρα πως δεν πιστεύει πουθενά και σε κανέναν."I don't believe in The Beatles . . . I just believe in me, Yoko and me, and that's reality."

God is a concept
By which we measure our pain.

I ‘ll say it again

God is a concept
By which we measure our pain.

I don ‘t believe in Magic
I don ‘t believe in I-Ching
I don ‘t believe in Bible
I don ‘t believe in Tarot
I don ‘t believe in Hitler
I don ‘t believe in Jesus
I don ‘t believe in Kennedy
I don ‘t believe in Buddha
I don ‘t believe in Mantra
I don ‘t believe in Gita
I don ‘t believe in Yoga
I don ‘t believe in Kings
I don ‘t believe in Elvis
I don ‘t believe in Zimmerman
I don ‘t believe in Beatles
I just believe in Me
Yoko and Me
And that ‘s reality.

The dream is over. What can I say?
The dream is over. Yesterday,
I was the dreamweaver But now, I ‘m reborn.
I was the walrus But now I ‘m John.
And so dear friends You just have to cary on.
The dream is over.

- Όλα αυτά, δηλώνουν ένα ξεκάθαρο αντίο στο παρελθόν και ένα κοίταγμα στο σήμερα με μία ελπίδα και έναν πόθο για το αύριο. Το album αυτό είναι εξαιρετικό. Θα τολμήσω μάλιστα να πω, ότι δεν έκανε ποτέ του κάτι καλύτερο απ’ αυτό. Ακούστε το και θα με θυμηθείτε.

- Μετά από το single, "Power To The People" και αφού είχε ήδη μετακομίσει στη Νέα Υόρκη, κυκλοφορεί τον Οκτώβριο του 1971 το Imagine, το οποίο “δένεται” μαζί του και πάει κατ’ ευθείαν στο Νο.1. Θα έλεγα ότι αυτό το άλμπουμ είναι ένα “patchwork”. Επιτίθεται στον Paul McCartney με το "How Do You Sleep?", τα βάζει με τους πολιτικούς με το "Gimme Some Truth" και 20 χρόνια μετά, βγάζει άλλο ένα τραγούδι, το "Jealous Guy", που καθιερώνεται σαν κλασικό μόνο μετά από την διασκευή που του κάνει ο Bryan Ferry. Το ομότιτλο, θεωρείται ως ένα από τα πιο σπουδαία τραγούδια που έγραψε ποτέ και ας είναι εξαιρετικά απλό. Ωστόσο, αυτή η απλότητα και οι διαχρονικοί του στίχοι, το καθιστούν ένα από τα πιο σπουδαία τραγούδια του αιώνα. Τα Χριστούγεννα του ίδιου έτους, κυκλοφορεί το single "Happy Christmas", χωρίς να παραλείψει να στείλει στους πολιτικούς το ενοχλητικό μήνυμα: "War is over if you want it".

- Την επόμενη χρονιά (1972), ήρθε το διπλό Sometime In New York City γεμάτο με πολιτικά τραγούδια. Ο John “φωτογραφίζει” χιλιάδες προβλήματα μέσα από “θυμωμένους” στίχους, που ντύνει με πολύ όμορφες μελωδίες. Το πιο δυνατό τραγούδι του δίσκου είναι το "Woman Is The Nigger Of The World". Δίνει μάχη με αυτό για τα δικαιώματα των γυναικών, μία δεκαετία πριν το φεμινιστικό κίνημα γίνει ………της μόδας!!!!

- Στο τέλος του 1973 κυκλοφορεί το Mind Games, που εστιάζεται στα προβλήματα που είχε με την Yoko. Είχαν χωρίσει για αρκετούς μήνες. Μετά την κυκλοφορία του Walls And Bridges και μετά από ένα live στο Madison Square Garden με τον Elton John, αποκατέστησαν τη σχέση τους όπως και ο ίδιος δήλωσε: "the separation failed". Αυτό ήταν και το τελευταίο του live (Νοέμβριος του 1974).

- To Rock 'N' Roll, ήρθε τον επόμενο χρόνο (1975) και στις 9 Οκτωβρίου, ήρθε ο Sean. Με την γέννηση του γιου του από τη Yoko, ο John αποσύρεται. Η Yoko αναλαμβάνει να ρυθμίζει τα πάντα και εκείνος κάνει ……………οικιακά!!! Αυτό κράτησε 5 χρόνια. Για να φτάσουμε έτσι σιγά-σιγά στα 1980 που σημάδεψαν την επιστροφή αλλά και το τέλος του John. Επέστρεψε με ένα εξαιρετικό άλμπουμ. Το Double Fantasy.

- Όλα αυτά τα χρόνια από καιρό σε καιρό αναρωτιόμουν: “τι να κάνει άραγε αυτός ο άνθρωπος; Τι κρίμα που δεν δίνει το παρόν με ένα δίσκο. Πώς δηλαδή να του κάνουμε γνωστό ότι μας λείπει;” Έπειτα το ξανασκεφτόμουν και κατέληγα στο συμπέρασμα πως αφού δεν έχει κάτι να πει, είναι καλύτερα να σωπαίνει. Έπαιρνα έτσι το μέρος του και μάλιστα χαιρόμουν που δεν έβγαζε “σκουπίδια”, έτσι σώνει και καλά για να κάνει δίσκο.

- Στις 9 Δεκεμβρίου του 1980 ξεκίνησα -όπως κάθε μέρα- να πάω στο γραφείο μου (στην πλατεία του Δημαρχείου της Αθήνας) και με το που μπήκα μέσα η Γιάννα (η γραμματέας μου), μου έδωσε την ατάκα: “Θέλω να σου πω καλημέρα... αλλά δολοφονήθηκε ο John Lennon”. Για να συμπληρώσει αμέσως μετά: “Ναι ξέρω. Έπρεπε να σου φέρω πρώτα τον καφέ και να σου το πω με τρόπο”. Της ζήτησα να μου το πει πολλές φορές μέχρι να το εμπεδώσω.

- Από τη στιγμή που η καρδιά του John έπαψε να χτυπάει, όλος ο κόσμος αντέδρασε με έναν πρωτοφανή θρήνο. Οι σκηνές που διαδραματίζονταν, δεν συγκρίνονταν με τίποτα ως τώρα. Ούτε με απώλειες βασιλέων, αλλά ούτε και με απώλειες αρχηγών κρατών.

- Χάσαμε κι’ άλλους καλλιτέχνες πριν απ’ αυτόν. (Morrison, Joplin, Hendrix, Bolan), αλλά η απώλεια του John ήταν περισσότερο φορτισμένη συναισθηματικά. Ήταν η καρδιά και η ψυχή όχι μόνο των Beatles, αλλά ολόκληρης της δεκαετίας του 60.

- Γύρισε μετά από μία πολυετή περίοδο σιωπής. Γύρισε όταν όλοι μας χρειαζόμασταν τη φωνή του και φάνηκε πως ήταν μία νέα περίοδος δημιουργίας, αλλά το νήμα της ζωής του κόπηκε εντελώς ξαφνικά μπροστά στην πόρτα του σπιτιού του από έναν παρανοϊκό.

- Ο John είχε εξαιρετική την αίσθηση του χιούμορ και μια μεγάλη ρομαντική καρδιά. Για τους φίλους του ήταν ο Jack.

*** Η σκηνή του φόνου:

- 22:49: Η λιμουζίνα του John παρκάρει μπροστά στην πολυκατοικία Dakota και ο Jose Perdomo ο θυρωρός, ανοίγει τις πόρτες του αυτοκινήτου. Πρώτη βγαίνει η Yoko και την ακολουθεί ο John κρατώντας ένα κασετόφωνο και μερικές κασέτες. Η Yoko προσπερνάει έναν τύπο και εκείνος λέει: "Hello". Ο John τον κοιτάζει επίμονα, αλλά καθώς τον προσπερνάει, ο τύπος βγάζει από την τσέπη του ένα 38άρι revolver κάνει ένα βήμα πίσω, υψώνει τα χέρια του, σημαδεύει και λέει: “Mr. Lennon?”
Πριν προλάβει καν ο John να γυρίσει, δέχεται δύο σφαίρες στην πλάτη και πέφτει κάτω. Το αίμα ήδη βάφει το πεζοδρόμιο, αλλά ο δολοφόνος πυροβολεί άλλες τρεις φορές. Οι δύο σφαίρες θρυμματίζουν τον ώμο του John και η τρίτη εξοστρακίζεται και σπάει τα τζάμια της Dakota.
Σύρεται μέχρι την είσοδο και φωνάζοντας: “I'm shot, I'm shot”, πέφτει θανάσιμα τραυματισμένος στο πάτωμα του ισογείου.
“John's been shot” φωνάζει η Yoko και ο Jay Hastings (security) πατάει το κουμπί του συναγερμού. Βγάζει το μπουφάν του για να σκεπάσει τον John και προσπαθεί με τη γραβάτα του να βρει έναν τρόπο να σταματήσει το αίμα. Ο John πεθαίνει. Αιμορραγεί από το στήθος και το στόμα και τα μάτια του είναι ανοιχτά, αλλά δεν εστιάζουν πουθενά.

- Ο αστυνομικός Tony Palma και οι συνεργάτες του φτάνουν στον τόπο του εγκλήματος σε 2 λεπτά και το ασθενοφόρο ακολουθεί και φτάνει μετά από 30 δευτερόλεπτα. Από το πεζοδρόμιο ο Palma βλέπει τον Hastings και φωνάζει: "Πυροβολήθηκε κανείς εκεί μέσα;" Πλησιάζει. Βλέπει μια μικρόσωμη γυναίκα να τον φωνάζει. Ο Palma γυρίζει, βλέπει έναν βαρύτατα τραυματισμένο άνδρα και φωνάζει στους δικούς του: "Πάρτε τον γρήγορα από εδώ!" Καθώς τον σηκώνουν, ο Hastings ακούει τα κόκαλα του John να τρίζουν. Το αυτοκίνητο απογειώνεται, και ο James Moran που είναι συνοδηγός λέει στον John: "Ξέρετε ποιος είστε; Τι να γράψω στην αναφορά μου;" Η Yoko κλαίει και ο John είναι ανίκανος να μιλήσει. Προσπαθεί να κάνει νεύμα. Το αυτοκίνητο προσπερνά όλα τα κόκκινα φανάρια και φτάνει στο νοσοκομείο Roosevelt. Η ομάδα έκτακτης ανάγκης έχει ήδη ειδοποιηθεί αλλά ο John ουσιαστικά, δεν έχει κανέναν σφυγμό. Οι δύο σφαίρες που τον είχαν χτυπήσει στην πλάτη, του είχαν διαπεράσει τον έναν πνεύμονα και το τραύμα ήταν διαμπερές. Μια τρίτη σφαίρα είχε καταστρέψει τον αριστερό του ώμο και ένα τέταρτο χτύπημα προξένησε ο ίδιος του ο ώμος, που είχε εξοστρακιστεί μέσα στο στήθος του και του κατέστρεψε την αορτή. Μετά από μια ανεπιτυχή προσπάθεια στο καρδιακό μασάζ, η ομάδα των επτά ιατρών χρησιμοποίησε κάθε συσκευή και κάθε τεχνική για να σώσει τον John, αλλά δεν υπήρχε καμία ανταπόκριση από μέρους του. Η επίσημη αιτία θανάτου είναι το σοκ που υπέστη ο οργανισμός του από την απώλεια αίματος. Έχασε το 80% του αίματός του.

CBS News: Former Beatle John Lennon Shot And Killed

Η σωρός του αποτεφρώθηκε στις 10 Δεκεμβρίου.

Σήμερα θα γίνονταν 65 χρόνων.

Το "Imagine" ανακηρύχθηκε ως το τραγούδι της χιλιετίας.

Imagine there's no heaven,
It's easy if you try,
No hell below us,
Above us only sky,
Imagine all the people
living for today...

Imagine there's no countries,
It isnt hard to do,
Nothing to kill or die for,
No religion too,
Imagine all the people
living life in peace...

Imagine no possesions,
I wonder if you can,
No need for greed or hunger,
A brotherhood of man,
Imagine all the people
Sharing all the world...

You may say I ’m a dreamer,
but Im not the only one,
I hope some day you'll join us,
And the world will live as one.

*** Ημερολόγιο

* 1940
- 9 Οκτωβρίου: Γεννιέται στο Λίβερπουλ ο John Winston Lennon.
* 1942:
- Μετακομίζει στο σπίτι της θείας του Mimi.
* 1944:
- Ο Alfred Lennon και η Julia Stanley χωρίζουν.
* 1946:
- Ιούλιος: Βλέπει για τελευταία φορά τον πατέρα του για τα επόμενα 22 χρόνια.
* 1952:
- Μπαίνει στο Dovedale Primary Scool του Λίβερπουλ.
* 1955:
- Φτιάχνει τους Quarry Men.
* 1957:
- Ο Paul Mc Cartney έρχεται στους Quarry Men. Ο John γνωρίζεται με τη Cynthia Powell.
* 1958:
- 15 Ιουλίου: Ένας μεθυσμένος χτυπάει με το αυτοκίνητό του την Julia και την τραυματίζει θανάσιμα.
- Το γκρουπ μεγαλώνει. Έρχεται και ο George Harrison.
* 1962:
- 23 Αυγούστου: Παντρεύεται τη Cynthia Powell
* 1963:
- 8 Απριλίου: Γεννιέται ο Julian Lennon
* 1964:
- Κυκλοφορεί το πρώτο του βιβλίο. John Lennon. “In his Own Write”.
* 1965:
- Κυκλοφορεί το δεύτερο βιβλίο του, “Α Spaniard in the Works”.
* 1966:
- Γνωρίζει τη Γιαπωνέζα Yoko Ono.
* 1968:
- Η Yoko περνάει για πρώτη φορά τη νύχτα μαζί με τον John στο εξοχικό του σπίτι.
* 1969:
- Aλλάζει το μεσαίο όνομά του από Winston σε Ono.
- Στην Αμερική τού αρνούνται τη βίζα.
* 1970:
- Αύγουστος: Hχογραφεί το John Lennon/Plastic Ono Band.
* 1971:
- Στο “Rolling Stone” δημοσιεύεται η συνέντευξη του Lennon, με τίτλο “Working Class Hero”
- Ιούλιος: Ηχογραφεί το “Imagine”
- Αύγουστος: Αποφασίζει να ζήσει με τη Yoko στη Νέα Υόρκη
- Δεκέμβριος: Κυκλοφορεί το Happy Christmas.
* 1972:
- Λήγει η βίζα για τον John για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι διαδικασίες για την απέλαση σταματούν μέσω του δημάρχου της Ν. Υόρκης.
* 1973:
- Μάρτιος: Η υπηρεσία μεταναστεύσεως του ζητάει να εγκαταλείψει τις Η.Π.Α.
* 1974:
- Τον Νοέμβριο δίνει την τελευταία του συναυλία και …………."the separation failed".
* 1975:
- 9 Οκτωβρίου: Γεννιέται ο Sean Ono Lennon.
* 1976:
- 27 Ιουλίου: Παίρνει την πράσινη κάρτα για μόνιμη παραμονή στις Η.Π.Α.
* 1980:
- Νοέμβριος: Μετά από 5 χρόνια σιωπής, επιστρέφει με το “Double Fantasy”.
- 8 Δεκεμβρίου (9 για την Ευρώπη): Δίνει αυτόγραφο στον David Chapman και εκείνος λίγη ώρα μετά, τον πυροβολεί έξω από το διαμέρισμά του στο Upper West Side της Νέας Υόρκης.
* 2001:
- Αποφασίζεται το αεροδρόμιο του Λίβερπουλ να ονομαστεί, Liverpool John Lennon Airport. Το νέο λογότυπο του βρετανικού αεροδρομίου "Above us only sky", είναι στίχος του Imagine.

*** Δηλώσεις:

* Julia Baird (αδελφή του John)
- "Δεν είχα δει τον John για χρόνια, αλλά όταν έμαθα πως πέθανε ήταν σαν να μου έκοψαν το ένα χέρι. Δεν μπορώ να εξηγήσω τα συναισθήματά μου. Πόνος!!"

* Bob Batz Jr. (Dayton Daily News)
-"Έχασα έναν φίλο δεν έχω συναντήσει ποτέ, έναν φίλο που δεν έχω μιλήσει ποτέ, έναν φίλο που δεν έχω δει ποτέ, αλλά παρ’ όλα αυτά, έχασα έναν φίλο."

* Sid Bernstein
-"Ο Lennon ήταν λαμπρός και ταλαντούχος. Ήταν ο Bach, ο Beethoven και ο Rachmaninoff του καιρού μας."

* Chuck Berry
-"Έχω νοιώσει πολύ κοντά στους Beatles. Έχασα ένα μέρος του εαυτού μου."

* Donovan
-"Χάσαμε έναν άνθρωπο για την ειρήνη στον κόσμο. Όπως τον Kennedy, τον Martin Luther King και τον Gandhi."

* Bob Dylan
-"Ο John και οι Beatles έκαναν πράγματα που δεν έκαναν άλλοι. Έδειχναν το δρόμο, προς τα πού να πάει η μουσική"

* George Harrison
- "Εκφράζω την οργή μου για τους ανθρώπους που αφαιρούν τη ζωή άλλων ανθρώπων, ενώ δεν έχουν τακτοποιήσει τη δική τους ζωή. "

* Paul McCartney
- "Δεν μπορώ να το πιστέψω. Δεν θα πάω στην Αμερική. Θα τιμήσω τη μνήμη του ιδιωτικά. "

* Mick Jagger
- "Τον αγαπούσα και ήταν φίλος μου. Αλλά καλύτερα να σιωπήσω. Είναι μία πολύ άσχημη στιγμή για την οικογένεια του και τους φίλους του. "

* Cynthia Powell (πρώτη σύζυγος του Lennon)
- "Τον αγαπούσα. Ο γιος μας Julian, θα τον έβλεπε τα Χριστούγεννα. "

* Mimi Smith (θεία του Lennon)
- "Το άκουσα απ' το ραδιόφωνο. Τον περίμενα να έρθει τα Χριστούγεννα. "

* Edward Koch
-"Ο θάνατος κάποιου με το ανάστημα του John Lennon εντείνει αυτό το τραύμα. Πενθούμε την απώλειά του. "

* Leila (Εξαδέλφη του John)
-"Η αγαπημένη μας Julia, τον έχει κοντά της επιτέλους."

* Sean Lennon
-"Τώρα ο μπαμπάς είναι κοντά στο θεό."

* Yoko Ono Lennon
-"... ο μόνος τρόπος που μπορείτε να είστε καλύτερα με τον John, είναι να τον αντιγράψετε ακριβώς."

* Norman Mailer
-"Χάσαμε μια μεγαλοφυΐα του πνεύματος."

* Gerry Marsden
-"Υπήρξε πάρα πολύ καλός φίλος. Χάσαμε τον καλλιτέχνη και τον άνθρωπο."

* Smokey Robinson
-"Ήταν αληθινά ένας από τους μέγιστους μουσικούς καινοτόμους και είμαι βέβαιος ότι θα λείψει από πολλούς."

* Graham Russell
-"Ο John ήταν ένας αληθινός ποιητής του Rock."

* Frank Sinatra
-"Ήταν εξαιρετικά ταλαντούχος και πάνω απ’ όλα μια ευγενική ψυχή."

* Jimmy Carter (πρώην Πρόεδρος ΗΠΑ)
- "Το πνεύμα του Lennon, αιχμαλώτισε την φαντασία όλου του κόσμου. "

* Ronald Reagan (πρώην Πρόεδρος ΗΠΑ)
- "Μα πού είναι οι δημοσιογράφοι;" (είχε εκλεγεί πρόεδρος τον περασμένο μήνα και περίμενε τους δημοσιογράφους για συνέντευξη τύπου).

* Harold Wilson (πρώην Πρωθυπουργός της Βρετανίας)
- "Μεγάλη τραγωδία. Γιατί;"

* Mark David Chapman (Ο δολοφόνος)
- "Ήθελα πριν πεθάνω, να σκοτώσω ένα Ίνδαλμα!"

* Ράδιο N.Y.
- "Από τη δολοφονία του πρόεδρου Kennedy έχουμε να δούμε τέτοιο κλάμα."

* B.B.C.
- "Σκοτώθηκε τη στιγμή που επέστρεψε για να πάρει και πάλι ενεργό ρόλο στον κόσμο της μουσικής."

*** Επίλογος

- Και το γέλιο του (με νότες μουσικής), θα σκάει σαν κύμα στην ακτή της Χρονομηχανής.

*** Υ.Γ. Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση…….