Σχόλια

EVAGGELIASAKELLARIOU:

Kαλημέρα Μαίρη. Δεν το περιορίζω στενά σε moderetor, σε Deos & administrator. Αναφέρομαι σε συγκεκριμένο παραγωγό και προβληματίζομαι εάν η αναφορά μου πρέπει να μπει εδώ. Δυστυχώς πάλι μπερδεύομαι τι πρέπει να μπει που. Δεν ντρέπομαι ή δεν φοβάμαι να χαρακτηριστεί το post μου ως post αρνητικής αξιολόγησης. Προβληματίζομαι μονάχα εάν γίνομαι γκρινιάρα, εμπαθής και κακοπροαίρετη. Ε.Σ.

EVAGGELIASAKELLARIOU:

Καλησπέρα. Θέλω να συμπληρώσω το σχόλιο μου. Κατ' αρχάς θα συμφωνήσω με τη φράση του Μέραρχου: " Γιατί απλά το ραδιόφωνο(της μουσικής) δε θα έπρεπε να γινόταν δουλεια. Θα έπρεπε να μείνει για παντα χόμπι.". Όμως το χόμπι θα πρέπει να γίνεται με σεβασμό πρώτα στον εαυτό του χομπίστα και μετά με σεβασμό στους ακροατές του. Επιπλέον οι συμβουλές στον κάθε υποψήφιο ραδιοφωνικό παραγωγό θα πρέπει να δίνονται από έμπειρους τεχνογνώστες και όχι από ακροατές σαν και μένα. Ευχαρίστως να δώσω εξηγήσεις για το τι εννοώ είτε σε έναν moderator είτε στον Γιάννη-Deos είτε στον administrator. Eυχαριστώ. Ε.Σ.

Υ.Γ. Δεν ελπίζω τίποτα. Δεν φοβάμαι τίποτα.

 

EVAGGELIASAKELLARIOU:

Καλημέρα. Θα προσπαθήσω να πω την γνώμη μου λέγοντας μια σύντομη ιστορία, όσο πιό επιγραμματικά γίνεται. Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένα ζευγάρι που πήρε μετάθεση σε μια ορεινή πρωτεύουσα ενός φτωχού νομού της Ελλάδας. Εκεί σκαρώσανε ένα κορίτσι, που οι πρώτες του αναμνήσεις είναι να ακούει την μαμά του να τραγουδάει τη μουσική που έπαιζε το ραδιόφωνο τα πρωϊνά, τα απογεύματα να ακούνε ειδήσεις και τις χειμωνιάτικες Κυριακές το ραδιόφωνο να παίζει σχεδόν όλη τη μέρα. Στις δε μεγάλες γιορτές και στην γιορτή του πολιούχου της πόλης ακούγανε ζωντανά την παραδοσιακή μουσική του τόπου. Τα χρόνια περάσανε και η οικογένεια κατέβηκε στη πλανεύτρα Αθήνα. Πάλι τα πρωϊνά, η μέρα ξεκινούσε με ραδιόφωνο. Πρωϊνές ειδήσεις για τον πατέρα, η εκπομπή της θείας Λένας για το κοριτσάκι, τα ραδιοφωνικά σήριαλ της εποχής για τη μαμά και κάθε Δευτέρα απαραίτητα το "Θέατρο της Δευτέρας". Την δύσκολη εποχή της δικατατορίας ακούγανε τη μουσική του Θεοδωράκη από τις τεράστιες μπομπίνες του μαγνητοφώνου. Στην εξέργερση του Πολυτεχνείου στο σχολείο το κορίτσι άκουσε το πειρατικό σταθμό του Πολυτεχνείου από ένα τραντζιστοράκι. Μετά το 1974 ήρθε η άνοιξη στο 3ο πρόγραμμα και στις συχνότητες των ερτζιανών (μεσαία) κύματα. Οι ερασιτέχνες ραδιοφωνικοί παραγωγοί έκαναν το κέφι τους και έπαιζαν ότι δεν έπαιζε το κρατικό ροδιόφωνο. Παράλληλα το κορίτσι, εκείνη την εποχή απέκτησε μια φίλη, της οποίας οι γονείς είχαν ένα ραδιόφωνο παγκοσμίου λήψεως και άκουγαν με μπόλικα παράσιτα ξένους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Και ω! του θαύματος κάποια στιγμή δόθηκε η άδεια στους δήμους πρώτα και μετά στους ιδιώτες να έχουν δική τους ραδιοφωνική συχνότητα. Μετά από λίγο καιρό, άρχισε η κακογουστιά και το κιτς. Το ραδιόφωνο έπεσε σε χειμερία νάρκη, με λίγες φωτεινές εξαιρέσεις που έμοιαζαν με αλκυονίδες μέρες. Τα χρόνια πέρασαν και η  τεχνολογία εξελίχθηκε με ραγδαίους ρυθμούς. Το διαδίκτυο μπήκε στη ζωή μας και  μέσα σε αυτό δημιουργήθηκαν ιστοχώροι με ανεξέλεγκτο περιεχόμενο. Πάλι ο κίνδυνος για παρανομία και κακογουστιά ελοχεύει, ενώ τα φωτεινά παραδείγματα είναι λιγοστά. Συμπέρασμα της ιστορίας μου είναι το εξής: Όλοι πρέπει να ακούν τι γίνεται στο περιβάλλον που ζουν και να διϋλίζουν το κουνούπι. Επιλέον να παρακολουθούν με μάτια προσεκτικά τους πάντες και τα πάντα. Ελπίζω να μη σας κούρασα. Καλή Κυριακή να έχετε. Ε.Σ.

EVAGGELIASAKELLARIOU:

Καλησπέρα. Σκυλάδικο για μένα σημαίνει υπόκοσμο, καψούρα και περιθώριο. Η μουσική, που παίζεται στα σκυλάδικα είναι αμφιβόλου ποιότητας και κακή για τους σπουδαγμένους, ενώ για τους μη μουσικά μορφωμένους είναι η τοπ ποιότητα. Υπάρχει βέβαια και η προσωπική επιλογή του καθενός για το τι θέλει να ακούει. Περί ορέξεως........ Η Δέσποινα Κοντογιάννη, η αρθρογράφος μας, έγραψε με σαφήνεια την έννοια του σκυλάδικου και την ευχαριστώ για αυτό. Ε.Σ.

EVAGGELIASAKELLARIOU:

Kαλησπέρα Μέραρχε. Μου θύμισες το πρώτο μοναχικό ταξίδι μου στη Πάτμο και τα βήματα του βαλς που χόρεψα μόνη μου σε μια μικρή πλατεία του κέντρου της Βιέννης υπό τους ήχους δύο πλανόδιων μουσικών που έπαιζαν βιολί. Τώρα όλοι σας με τα σχόλια σας με κάνατε να ετοιμάσω το μεγαλύτερο ταξίδι της ζωής μου, που θα το κάνω για τη πάρτη μου και μόνο. Ευχαριστώ για αυτό. Ε.Σ.

EVAGGELIASAKELLARIOU:

Καλησπέρα. Έχω μιά απορία: Το ακορντεόν διδάσκεται σήμερα στα ωδεία; Έχω την εντύπωση ότι κάποια στιγμή στο Εθνικό Ωδείο σταμάτησε να διδάσκεται. Διορθώστε με εάν κάνω λάθος. Ε.Σ.

EVAGGELIASAKELLARIOU: Kαλησπέρα. Σήμερα διάβασα το άρθρο-αφιέρωμα του κ. Εγγλέζου για το συγκρότημα: "ΒΡΑΔΥΝΥ ΤΥΠΥ" . Επειδή τα παιδιά ξεκίνησαν πολύ όμορφα την καριέρα τους, μήπως μπορείτε να με ενημερώσετε τι γίνεται με αυτά τα ταλαντούχα παιδιά; Έχουν κάποια δισκογραφία; Εμφανίζονται κάπου; Θα ήθελα να τους ακούσω. Ευχαριστώ, Ε.Σ.

EVAGGELIASAKELLARIOU: Αγαπητέ μου κύριε Εγγλέζο(-ε)σας ευχαριστώ για την άμεση απάντησή σας. Ως συνήθως κάνω λάθη, αλλά υπόσχομαι ότι θα μάθω και θα συμμορφόνομαι προς τους κανόνες που έχετε θέσει στο στο σταθμό. Γνωρίζω ότι στο e-περιοδικό αναρτώνται δημοσιεύσεις σχετικές με τη μουσική.Το αναφερόμενο στο σχόλιο μου αφιέρωμα στην Ελληνική επιθεώρηση έχει να κάνει με την μουσική, δεδομένου ότι από τις επιθεωρήσεις που ανέβαιναν στις θεατρικές σκηνές του μεσοπολέμου και μετά την Κατοχή αναδείχθηκαν τραγούδια που έγιναν επιτυχίες τότε και είναι επίκαιρα και σήμερα. Ευχαρίστως να ψάξω και να γράψω στο e-περιοδικό, αλλά θα ήθελα και τη συνδρομή κάποιων ειδικών, που πιστεύω ότι υπάρχουν αρκετοί στη μουσική κοινότητα του ΜΗ. Με εκτίμηση, Ε.Σ.
Υ.Γ. Ο πληθυντικός είναι δείγμα ευγένειας. Με συγχωρείτε για τον ενικό, αλλά ένοιωσα τόσο αυθόρμητα να μιλήσω σε αυτό τον αριθμό σε ένα άνθρωπο (με συγχωρείτε για το αυθόρμητο και για την επόμενη φράση) που στην κυριολεξία έχει "φτύσει αίμα" να στήσει ένα ανεξάρτητο σταθμό και μια ολοκληρωμένη μουσική κοινότητα. Την επόμενη φορά θα χρησιμοποιήσω και εγώ πληθυντικό όχι μόνο για λόγους ευγενείας, αλλά και για λόγους σεβασμού προς όλους μας.

EVAGGELIASAKELLARIOU: Dear administrator ευπειθώς αναφέρω ότι το ανέβασμα του άρθρου Αρχείο ΕΡΤ: Ιστορία γραμμένη με νότες και η μεταμόρφωση του ντοκυμαντέρ της ΕΡΤ είναι ακόμη μια ενδιαφέρουσα εργασία σου. Αλλά για να σε δυσκολέψω (χωρίς να σου προκαλέσω εγκεφαλικό)σου προτείνω το εξής: Πριν από κάποια χρόνια το Εθνικό Θέατρο στη σκηνή Μαρίκα Κοτοπούλη είχε ανεβάσει ένα αφιέρωμα στην Ελληνική Επιθεώρηση με την φροντίδα των Ρέππα Παπαθανασίου. Αν έβρισκες και ανέβαζες στο ΜΗ το πρόγραμμα της συγκεκριμένης παράστασης ή κάποια αποσπάσματα από αυτή τη παράσταση θα ήταν ένα εξαιρετικό κατόρθωμα για το οποίο θα σου απένειμα το βραβείο του τρυποκαρύδα(τρυποκαρύδας στη γλώσσα των γραφιάδων είναι αυτός που ερευνά, ρωτά μαθαίνει και αυτό που ανακαλύπτει το μοιράζεται με όλους). Εάν πάλι το αίτημα αυτό είναι γεμάτο από θράσος σε παρακαλώ ρίξε τους κεραυνούς σου πάνω μου σαν ένας νέος Δίας. Ευχαριστώ για ότι από τα δύο κάνεις. Ε.Σ.

EVAGGELIASAKELLARIOU: Καλησπέρα! Βρήκα το χωριό μιουσικχεβένα ως προτεινόμενη τοποθεσία στον υπολογιστή μου. Άνοιξα την πόρτα του χωριού (με πολύ θράσος θα έλεγα)και βρήκα τον παπού και την λαλά, δηλαδή ένα θησαυρό χαμένο μα τόσο ζωντανό στα μονοπάτια του διαδικτύου.Σιγά-σιγά ανακάλυπτα και άλλα κοσμήματα που με έκαναν να θέλω να μείνω και να ψάξω περισσότερο. Στο μπουσούλισμα μου σε αυτό το μέρος έριξα και πιθανόν να έσπασα κάποια ποτήρια στην ταβέρνα της μιουσιχεβένας (το τελευταίο το έκανα κάποτε και στην πλατεία των ληστών στη κέρκυρα). Ελπίζω να με συγχωρήσετε, αλλά ο παράδεισος δεν θα υπήρχε χωρίς τα παραστρατήματα των αδαών, όπως εγώ. Θέλω να σας ευχαριστήσω για την ανοχή σας και προπαντός για τα κατεθυντήρια βέλη που δείχνουν το δρόμο σε ένα κόσμο που πολύ πιθανά θα κτιστεί αγγελικά. Με εκτίμηση, Ε.Σ.