Ο Χορός της Βροχής

Ένα σκοπό ξεχασμένο με νότες υγρές
μελωδία που φέρνει κάτι απ'τα περασμένα
και ξυπνάει αναμνήσεις θαμμένες στο χτές

Την ψυχή μου έχω ντύσει μ'ένα γκρίζο φουστάνι
να χορέψω για σένα το χορό της βροχής
ο ουρανός μεθυσμένος μες τα μάτια μου λάμπει
και στα χείλη κυλάει το νερό της σιωπής

Ξεχασμένες σκιές το ρυθμό συνοδεύουν
ξεπηδούν από δρόμους βρεγμένους,παλιούς
με κιθάρες ξεκούρδιστες τώρα παλεύουν
το χορό να υποτάξουν στους δικούς τους παλμούς

Μια πνιγμένη κραυγή κι ο ρυθμός σταματάει
οι σκιές τρομαγμένες σκορπάν' στη βροχή
απ'το γκρίζο φουστάνι ο αέρας περνάει
και μια πάχνη σκεπάζει τη γυμνή μου ψυχή